Madelieven

[p. 78]

Herstelde kraamvrouw.

Al heeft het lang geduurd,

Het hebben komt na 't hopen:

Wij mogen 't kleintje doopen;

't Is alles wèl bestuurd.

Werd menig lange nacht

In bange zorg gesleten:

't Is alles nu vergeten,

De goede Hemel lacht.

Van moeders lief gezicht

Was 't roosje weggenomen,

Maar 't is weerom gekomen;

Gij streelt het, aardig wicht!

[p. 79]

 

Weer zit de beste vrouw

 

In mijner kindren midden;

 

Het danken volgt het bidden,

 

Het feestkleed kwam voor rouw.

 

 

 

Ach, was er nu een hart,

 

Waar nooit het vuur van doofde,

 

Dat in zijn vreugd God loofde,

 

Zoo als 't hem smeekte in smart!

 

 

 

Help, help mij, dierbre Gâ!

 

Met mond, en hart, en leven,

 

Zijn goedheid eer te geven, -

 

En, kindren! volgt ons na.

27 Jan. 1861.