Korenbloemen

[p. 118]

Het Haarlemmer-meir.
1850.

Nu wordt de Sloköp opgeslokt,

Nu raakt zijn rijk ten ende;

Nu ligt de grove Waterreus
Zieltogend op zijn breeden neus,

En jammert van ellende.

Nu laat hem Oome Cruquius,

Nu kopt hem Vader Lijnden,

En de oude Rijpsche Molenaar¹
Purgeert hem sedert derd'half jaar,

Dat al zijn krachten kwijnden.

Nu slinkt zijn buik met ieder dag,

Zijn onderkin en wangen;

Nu droogt hy als een stokvisch uit;
En hoort wel dat zijn doodklok luidt

In onze zegezangen.

1 Leeghwater.

[p. 119]

 

Ja, oude Landplaag! 't is genoeg

 

Aan Hollands tuin geknabbeld;

 

Genoeg gesleept naar diepte en krocht,

 

En wat gy niet verslinden mocht

 

Bezoedeld en bezabbeld.

 

 

 

't Geduld is uit; de straf gereed;

 

Uw wisse dood gezworen;

 

Uw huis en erf verbeurd verklaard,

 

En wat uw roofzucht heeft vergaard

 

Zal nu der vlijt behooren.

 

 

 

Rukt aan, met spade en ploeg, en komt

 

Dit watererf bezaaien,

 

Gy, zonen van 't gewroken land!

 

Met vrolijk hart en nijvre hand....

 

En doe Gods gunst u maaien!