Gedichten. Nog eens winterloof en Dennenaalden

Monica's troost.

... Quaerentibusque utrum non formidaret tam longe a sua civitate corpus relinquere: ‘Nihil inquit, longe est Deo, neque timendum est, ne ille non agnoscat in fine seculi, unde me resuscitet.
Augustinus, Confess: h. IX c. 11.

‘Niets is ver voor God!’
Voere u 't ruwste lot

Naar de vreemdste kuste,

Dale in 't verre graf
't Moede lichaam af

Tot de lange ruste

't Godlijk alziend oog
Weet het van omhoog

d'Engel aan te wijzen,

Wiens bazuingeschal,
Als het klinken zal,

't Heerlijk doet herrijzen.

I Corinthe XV. 52 m.