Gedichten. Nog eens winterloof en Dennenaalden

[p. 191]

Solamen miseris.

Men placht te roemen op de Vaadren en hun zeden.

‘Gij dwaalt’, betoogt nu elk van 't niet te zeedlijk kroost:

‘De Voortijd was vooral niet zuivrer dan het Heden’ -

't Mag dikke waarheid zijn, maar 't is een dunne troost.