Gedichten. Nog eens winterloof en Dennenaalden

Op mijn legersteê.

Kom, zachte Slaap, mijn oogen sluiten

En stuiten mijn gedachtenstroom,

Houd zorgen en bezwaren buiten,

Verander ze in een zoeten droom;

Verkwik mijn binnenst, streel mijn leden,

Vernieuw de kracht, die God mij gaf,

En breek uw stille zaligheden

Niet spoedig, niet te dikwijls af!

[p. 175]

 

Mijn God, den schat van zegeningen,

 

Mij door uw goedheid toegebracht,

 

Die mij bij 't licht des daags omringen,

 

Verzegelt ge in den donkren nacht!

 

'k Geniet bij 't zwijmen der beseffen,

 

Gedachtloos, spraakloos wat gij schenkt,

 

Maar zal ontwaakt uw lof verheffen,

 

Die door en in den slaap mij zegent en gedenkt.

 

 

 

1896.