Gedichten. Nog eens winterloof en Dennenaalden

Afgewenteld.
(Mark. XVI: 3. 4.)

De steen, de steen, te zwaar een steen

Dat vrouwen dien verwrikken konden,

Verwijderd was hij reeds door een,

Ten hoogen hemel uitgezonden,

En wat der liefde ondoenlijk scheen,

Onnoodig en gedaan bevonden.

[p. 172]

 

Wat zucht gij, neergebogen geest!

 

En weet niet uit of dóor te komen?

 

Dat zwaarste, dat gij 's avonds vreest,

 

Vindt gij des morgens weggenomen -

 

Gods Englen zijn u voor geweest.