Gedichten. Nog eens winterloof en Dennenaalden

Tongschrapen.
(Interviewing).

Waar kwam onbescheidenheid

Ooit zoo grof te voren,

Dan waar zij haar lagen leit

Om u uit te hooren?

Met een potlood in den zak
Komt men, dood op zijn gemak,

In uw huis gedrongen,

Wat gij in uw hart besluit,
Wordt u door een slimmen guit

Uit de keel gewrongen.

[p. 125]

 

Zegt gij: ‘dat gedoog ik niet,

 

Dat, nooit van mijn leven!’

 

Waar een koningin gebiedt,

 

Baat geen tegenstreven.

 

Wie gij zijt of wat gij waart,

 

Met de ‘Koningin der Aard’

 

Valt geen gek te scheren;

 

Allen heeft zij in haar macht;

 

Die haar hand te ontkomen tracht

 

Kan zij mores leeren,

 

 

 

Raken met haar spitsen priem,

 

Met haar scherpe roede,

 

Met haar taaien geeselriem,

 

In ontstoken woede,

 

Scheuren, als tot tijdverdrijf.

 

Rok en hemd en vel van 't lijf,

 

Eer zij hem laat varen;

 

Stellen, met een wreed vermaak,

 

Voor 't gepeupel, aan de kaak,

 

Spotkroon op de haren.

 

 

 

Biecht dan, biecht maar zuiver op,

 

Staatsman met uw grijzen kop!

 

Krijgsman in uw stevels!

 

Volksman! Beursman! ‘Nijveraar’!

 

Spreker! Dichter! Kunstenaar

 

Met of zonder knevels!

 

Overwinnaar in den strijd,

 

Waar men ros of rad berijdt,

 

Speelt met kruit of ballen!

 

Heil alleen den Kleinen Man,

 

Die zich dankbaar vleien kan

 

Niet in 't oog te vallen!

 

 

 

1892.