Gedichten. Nog eens winterloof en Dennenaalden

Uit Eichendorff's ‘Wandernden dichter.’

Ik weet niet, wat dat zeggen wil!

Ik treed mijn huisdeur uit, heel stil;

Terstond vliegt daar een leeuwrik op

En jubileert uit vollen krop;

Het gras, de bloemen allegaar

Staan met juweelen en paarlen in 't haar;

[p. 96]

 

De hooge popel, 't gouden graan

 

Vangt buigingen en dienaars aan;

 

Als bode snelt me een beekje voor;

 

En gluur ik tusschen 't lommer door,

 

't Veld kijkt in stilte naar mij uit,

 

Als ware 't mijne, lieve, bruid.