Gedichten. Nog eens winterloof en Dennenaalden

[p. 58]

In mei.

Gij weder dáar in vollen lentedos,

En ik nog weer gespaard om u te aanschouwen,

Vernieuwde pracht van 't wreed ontbladerd bosch,

Herboren lief van beemden en landouwen!

Voor 't laatst misschien? Nú toch misschien voor 't laatst!

Nog eenmaal dan met volle borst genoten,

Wat uit Gods bron zoo mild komt toegevloten!

De Tijd gaat vliegens om, de Dood maakt mooglijk haast.

1891.