Gedichten. Nog eens winterloof en Dennenaalden

De zwaluw.

‘Maart roert zijn staart;’ 't blijft koud; bevroren nachten;

Des daags een oostenwind, die in de wangen snijdt:

Toch zal de zwaluw, die wij wachten,

Weer komen op haar tijd.

Wat de Almacht in haar heeft gelegd,

Volgt zij gehoorzaam op - wij dikwijls slecht.

Maart 1891.