Gedichten. Nog eens winterloof en Dennenaalden

[p. 32]

Aan mijn vrouw.
20 Oct. 1889.

Driemaal tien jaren hield ons God

Te zaam verbonden,

En doet ons, juichende in ons lot,

Zijn lof verkonden.

Wij hebben voor ons hart en huis

Een schat van zegen

En, bij beproeving, kracht naar kruis

Van Hem verkregen.

Al daalt de weg, al kort de dag,

Het wordt niet duister;

Het licht, dat ons beschijnen mag,

Behoudt zijn luister.

Gods liefde blijft dezelfde altijd,

Uw hart, als 't mijne,

En kind en kleinkind toont om strijd

De trouw van 't zijne.

Zoo mogen wij ons afgaand pad

Getroost betreden,

Al gaat het mooglijk iet of wat

Snel naar beneden.

Zoo blijven wij des Heeren naam

In alles loven;

Het oog - zoo lang 't mag zijn, te zaam! -

En 't hart naar boven.