Gedichten. Nog eens winterloof en Dennenaalden

[p. 9]

Kindergroetje.

Wat 's eermetaal of ridderlint

Bij 't vriendlijk knikje van een kind,

Verblijd mijn oog te ontmoeten?

't Is on-gedwongen, on-geveinsd,

Geen gunst die over weergunst peinst,

Of waar mij afgunst voor doet boeten.

Geroemd te worden zegt niet veel;

Geliefd te zijn is 't schoone deel,

Mij onverdiend te beurt gevallen:

Och lieve menschen, klein en groot,

Wier harte zich voor 't mijne ontsloot,

Hoe zegen ik u allen!

Maar u het eerst, maar u het meest,

Gij kinderkopjes, op mijn geest

Van altijd onverzwakt vermogen,

Die van geslachte tot geslacht

Met lachjes mij hebt opgewacht

En toegelonkt met uw reine oogen.

1888.