Gedichten. Deel 2

Gethsémané.
Matth. XXVI v. 36-46.

Gethsémané! gij waart een plaats des lijdens!

Gij hebt zijn smart gezien,

Zijn schriklijkste misschien!

Zijn droevigst' angst en 't hevigste zijns strijdens!

Toen op zijn zachte ziel

Geheel de zwaarte viel

Van alles wat Hij uit moest staan en dulden,

Eer alles was volbracht,

En in één schrikbren nacht

Al de ijslijkheên des doods zijn borst vervulden;

Èn Hij dien zondenlast

Zich voelde op 't hoofd getast,

Waarvoor zijn bloed aan 't haatlijk kruis zou stroomen.

Die ure viel Hem bangst;

Hij sidderde van angst,

Gethsémané! in 't lommer van uw boomen.

Gethsémané, gij zaagt Hem neergebogen;

Met bloedig zweet bedekt,

Dat van zijn leden lekt,

Ten hemel slaan zijn droevig smeekende oogen:

‘O God, zoo 't mooglijk zij,

Dees beker ga voorbij;

Maar niet mijn wil, uw wil geschiede, o Vader!’

Dus klinkt tot driemaal toe

Zijn bede, droef te moe,

Opdat Hij kracht in 't smeekgebed vergader'.

Toen, moedig opgestaan,

Zaagt gij Hem aangedaan

Met kalmte en moed en sterkte van den hoogen,

En bij de bleeke maan

Hun in 't gemoete gaan,

Wier bende kwam bloeddorstig aangetogen.

Gethsémané! de trouwsten der getrouwen

Zaagt gij ter aard gebukt,

[p. 222]

 

Door sluimerzucht gedrukt,

 

Onmachtig 't oog op Hem gericht te houen;

 

Gij zaagt der boozen macht.

 

Bij 't duister van dien nacht,

 

Uw stillen hof baldadig binnenrukken;

 

En d' eerste van den drom

 

't Verradersch wellekom,

 

Den valschen kus op Jezus lippen drukken.

 

Toen grepen zij den Heer,

 

Hij bood geen tegenweer;

 

Gij zaagt geen hulp van Englen hem begeeren;

 

Maar wel hebt gij gehoord

 

Zijn zacht en vredig woord,

 

Als Hij gebood, het zwaard ter scheê te keeren.

 

 

 

Gethsémané! gij zaagt den Heer verlaten

 

Van heel zijn Jongrenstoet,

 

En volgen 't snood gebroed

 

Geduldig en alleen langs Salems straten.

 

Welnu, de boosheid zal

 

Den Koning van 't heelal

 

Betichten, slaan, bespotten, doemen, slachten;

 

Maar in uw duisterheid

 

Heeft Hij zich voorbereid

 

Tot alles wat zijn ziele staat te wachten.

 

Dies zal, zoo lang deze aard

 

Des Heilands naam bewaart,

 

Het vroom geloof gedenken aan uw stede,

 

Bij 't peinzen telken keer

 

Op 't lijden van den Heer,

 

Die, door zijn lijden, ons den zoen bracht en den vrede.

 

 

 

B.