Gedichten. Deel 3

Van buiten rood.

Van buiten rood, maar zwart

in 't hart,

Schoon op den hoogsten steel verheven,

De schoone bloem verdort

en wordt

Aan wind en stof ter prooi gegeven.

[p. 412]

 

Wat anders niet dan schijn

 

kan zijn,

 

Maar arm aan kracht is, deugd en waarde,

 

Hoe hoog geplaatst, ontzinkt,

 

waar 't blinkt,

 

En, eer men 't denkt, ligt plat ter aarde.