Gedichten. Deel 3

Naar rückert.

1.

De schoonheid der schepping staat duidlijk en dicht
Voor ieder natuurlijk menschengezicht;

Gij behoeft, om haar te begrijpen,

Vergrootglas noch brillen te slijpen.

2.

Mal wicht! Gij baart u eigen pijn!

Iets kunt gij wezen, maar alles onmooglijk.
Waarom verbaast het u dan toch zoo hooglijk,

Te zien dat andren ook iets zijn.

3.

Wilt ge dat we u metterdaad

In den huismuur bouwen?

Steenklomp! acht het niet zoo kwaad

Dat we u wat behouwen.

4.

Zult gij de wereld gadeslaan,

Doorzien hetgeen zij stelt te prijken,

Geef dan de schrale vreugd er aan

Altijd u zelf te laten kijken.

5.

Bij poëzij is toovnarij in 't spel;

Of echter de poëten

Betooverden of toovnaars moeten heeten

Dat weet ik niet te wel.

6.

Van wat ik zag, van wat ik hoorde

Voelde ik maar zelden kracht en zin,

Zoolang de indruk de bezinning stoorde.

Eerst bij 't herdenken zag ik alles in.

[p. 270]

7.

Gij hadt geen genoegen, en ik had geen pret;
Wij trouwden elkander, nu hebben wij het;

Hoe is dat geluk dan verkregen,

Indien niet van boven, als zegen?

8.

Een dubblen trek heeft al wat leeft:

Trek naar beneden, trek naar boven;

Die best gehoor aan beiden geeft

Is allermeest te loven.

Geen hoogmoed vare u in den krop!

Laat ook den moed niet zinken!

Naar 't licht des hemels streve uw top,

En laat de wortel drinken.