Gedichten. Deel 4

[p. 272]

II.

Als 't liefste zoet na 't bangste leed,

Van God gegeven Vrede,

Het zwaard tot ploegschaar heeft versmeed,

Of kluistert in de scheede,

Dat is, voorwaar, de beste tijd

Voor zaaien en voor bouwen;

De geesten kunnen vrij en blijd

Hun vleugelen ontvouwen.

Dan wekt de gunst, dan kweekt de moed

De gaven en de krachten;

De horen van den Overvloed

Doet lof en loon verwachten;

Daar waar de Olijfboom wortel schiet

Wil Alles welig groeien,

De Lauwer wast op elk gebied,

En alle Rozen bloeien.

Sticht dan, ontsluit met pleeggebaar

Der Wijsheid eeretempels;

Verzamel dan haar priesterschaar

Op hun gewijde drempels!

Als voor de tabberd wijkt de kling

En niemand hoeft te schromen,

Dan is voor vlijt en oefening

De rechte tijd gekomen.