Gedichten. Deel 4

Tijden en weertijden.

Vien tempo poi.

Orl. Fur. XXXVII. 110.

De Bergstroom, door gestâge regenvloeden

En sneeuw die smolt, ontzettend, rijst, en zwelt

Hoogmoedig op, bruist dondrend neer; zijn woeden

Sleept wouden mee en spaart geen oogst op 't veld.

Maar daarna komt, eer angst en schrik 't vermoeden,

Een tijd, die aan die stoutheid palen stelt.

Een kind, een vrouw doorwaadt hem, zonder schromen,
En vaak zal 't nat niet eens tot de enkels komen.