Gedichten. Deel 4

De bass-rock
bij de kust van Schotland.
(Reisherinnering)

The air was diskit with the fowlis
That cam with yammeris and with yowlis,
With skyrking, screeking, skrymming scowlis,
And meikle noyis and shoutes.

Dunbar.

De meeuwen vliegen om de Bass;

De Bass is voor de meeuwen;

Schere ook een enkel schaap haar gras,
De Bass is voor 't gevederd ras,

De Bass is voor de meeuwen.

Daar heeft, voor tal van eeuwen,

Een burchtslot op haar kruin gestaan:
Het is, het moest tot puin vergaan;

De Bass is voor de meeuwen;

Voor kap- en mantel-meeuwen,

Voor zilvermeeuwen blank en fijn,
En wat er meer voor meeuwen zijn,
Zich pluizende in den zonneschijn,

In rep en roer bij 't jagen

Van storm en onweersvlagen.

[p. 105]

 

Die met hun uitgelatenst wôen

 

De sterke rots niet wanklen doen,

 

De Bass-rots van de meeuwen.

 

Zij krijschen er en schreeuwen,

 

Zij dwarlen neer, zij stuiven op,

 

Zij wervlen om haar woesten top,

 

Als beedlaars¹⁾ om de hoven;

 

Zij roesten in haar kloven;

 

Zij maken, bij en ver van 't nest,

 

Haar grauw gesteente wit van mest,

 

Van onderen tot boven;

 

Zij voeden, brekende uit hun dop

 

Met spitsen neb en harden kop,

 

Jaar uit, jaar in, de jongen op,

 

Die weer met de ouden vliegen,

 

Of op de golven wiegen,

 

Of scheren langs het ruime sop,

 

Dat, als met donzen pluimen,

 

Rondom haar voet komt schuimen,

 

Om wat haar fel en scherpziend oog

 

Zich wenschlijks uitzag van omhoog

 

Te slikken zonder smaken,

 

En vliegend buit te maken

 

Al wat haar gele snavelspits

 

Van dood of levend, vleesch of visch

 

Bestippen kan en raken,

 

Om, wederkeerend van den plas,

 

Als of het voor dit gulzig ras

 

Ter spijsverduwing noodig was.

 

Op nieuw te zwermen kris en kras,

 

Links, rechts, voor, achter, om Rots Bass,

 

Als spreeuwen om de daken....

 

 

 

Wat daken, en wat spreeuwen!

 

De Bass is voor de meeuwen.

Voor de meeuwen niet alleen, maar voor alle soort van zeevogels, bepaaldelijk ook voor den z.g. Jan van Gent, een rotspelikaan, die zijn wetenschappelijken naam, Sula Bassana, aan de Bass-rock ontleent. Solan-goose noemen hem Schotten en Engelschen.

‘The Bass is an island, or rather a tremendous rock, about [400] feet in height starting out of the sea, just opposite the formidable castle of Tantallon, upon the shore of East Lothian. It is about a mile in circumference, and is conical on the one side, presenting on the other an abrupt and overhanging precipice. It may well be termed -

‘An island salt and bare,

The haunt of seals and ores and sea-mews' clang’.

Upon the top of the rock gushes out a spring of clear water, and there is verdure enough to support a few sheep. But its chief inhabitants are sea-fowl, in

1) Sollicitanten.

[p. 106]

such immense quantities, that they literally darken the air, when the discharging of a gun puts them on the wing. They are of all sizes that swim the sea, and scream in all varieties of notes. To visit the place at sunrise, when all the feathered tribes are preparing to take wing, gives one of the most extraordinary sights which Scotland affords.’

Walter Scott,

Prov. Antiquities of Scotland.