Gedichten. Deel 4

Profaneeren.

Het profaneeren is aan de orde van den dag;
Want andren heilig is, vindt geen ontzag
Bij kindren eener eeuw, die zich beroemt
Op hooge ontwikkling als zij 't gaarne noemt....
Ja, van den geest, 't mag zijn, maar niet van 't hart,
Dat altijd doover, altijd doffer werd
En koel en koud verwerpt, beschimpt, begekt
Al wat van hooger komt, naar hooger trekt,
Op hooger wijst dan 't glinstrend stof der aard,
En, zelf gevoelloos, uw gevoel niet spaart.
De kerk niet slechts, niet slechts de vromen, God,

[p. 97]

 

Godzelf en zijn regeering wordt bespot.

 

Voorzienigheid, onsterflijkheid, ziedaar

 

Voor 't spotziek hart de meest gewilde waar.

 

Zoo dit behoort tot wat vooruitgang doet,

 

Wee 't nageslacht, dat nog weer verder moet!