Gedichten. Deel 4

Bij eene schoone doode.

Nog zoo veel schooner in uw dood

Dan ooit in 't leven,

Toen aan uw wang het rozerood

Zijn gloed mocht geven!

Nog zoo veel dierbrer aan het hart,

Dat u moet derven,

Dan toen 't u liefhad zonder smart, -

Doet dit het sterven?

Is dit het, wat de dood vermag?

Het schoonste ontdekken?

Het beste, dat het diepste lag,

Naar boven trekken?

Geheel de kracht, den ganschen schat

Ons doen waardeeren

Der liefde, die ons hart bevat,

En nog vermeeren?

Zoo is dan 't einde een nieuw begin;

Zoo sluit ons scheien

Een inniger vereenen in,

Dat door ons schreien

[p. 60]

 

Een lach van stille blijdschap weeft,

 

Verzeekring gevend

 

Dat onze liefde een toekomst heeft,

 

Voor eeuwig levend.