Gedichten. Deel 4

Ter nagedachtenis.

Gij stierft, gij daaldet in uw graf;

Een lichtglans merkt uw spoor,

En glinstert voort en laat niet af

Te troosten met zijn gloor;

Een lichtglans, die een denkbeeld geeft,
Van 't licht, waarbij gij hebt geleefd.

Licht van geloof en liefde en hoop,

Vroeg schijnende om uw hoofd,

Door heel uw aardschen levensloop

[p. 47]

 

Versterkt, en nooit verdoofd.

 

't Omstraalde uw stervend aangezicht -

 

Wij zien u niet dan in dat licht.

 

 

 

Dat smoort de klacht, dat stilt de smart,

 

Dat droogt de tranen af;

 

Dat is de balsem voor het hart,

 

De zegen bij uw graf,

 

Die elk doet zeggen duizendmaal:

 

‘Och dat ook mij dat licht bestraal!’