Gedichten. Deel 4

Verflauwing.

De zangdrift schiet wel wat te kort,

Bij 't klimmen van de jaren;

Wat vroeger grif werd uitgestort,

Schijnt grooter zorg te baren.

Het hart zij vol gelijk weleer:
De hand is traag, en tast niet meer

Zoo gretig naar de snaren.

Wie trekt zich 't aan? - Een nieuw geslacht

Doet nieuwe liedren rijzen,

Verlangt een andren toon en lacht

Met de ouderwetsche wijzen.

Welaan, goê kindren! toont uw vlijt!
Wij zullen zonder nijd of spijt

Wat goed en schoon is prijzen.