Gedichten. Deel 4

Anna Wilhelmina.

Leg haar bij haar Moeder neder,

Laat haar aan haar God!

Die haar gaf, ontneemt haar weder

Tot een beter lot.

Vroeg ontwikkeld, rijk in gaven,

Maar voor de aarde koel,

Komt haar dood het denkbeeld staven

Van een hooger doel.

Laat de tranen 't graf besproeien,

Die een vader schreit,

Maar in 't hart de balsem vloeien,

Door een hand bereid

[p. 23]

 

Goed en wijs in al haar werken,

 

't Zij ze rooft of schenkt,

 

En gereed die ziel te sterken,

 

Die haar niet verdenkt.