Dichtkonst van verscheide stoffen
(1668)–Johan Beets–
Auteursrechtvrij
[pagina 294]
| |
Ziet hoe een Minnaer draeft,
En flikfloit ende dient, om zijn liefs hert te winnen,
Hoe heftigh, dat hy slaeft.
Ja mal is, smeekt, een deur, waerom? zijn lief is binnen,
En hy meent dat het hout
Verstaet zijn malle kout.
Ziet wat hy een vermaek
Maer uit een kusje schept, hoe hem uw' oogen trekken,
Hoe een geringe zaek,
Een d' wersch geworpen lonk zoo ken tot min verwekken,
Dat hy zijn leven niet
Uit uwe dienst en vliedt.
Hoe dat een minnaer tiert,
Wanneer hy ziet zijn Nymphs te groote wreedigheden,
Als zy een haet verziert,
En zoo met reden schijnt te weig'ren zijn gebeden,
En als zy licht als windt,
Nu d' een dan d' ander mint.
Ziet hoe een minnaer sterft,
Hoe hy gelijk de Snee moet in de Maert verdwijnen,
Als hy uw' weerliefd' derft,
Hoe hem zijn zoete vreught verandert in een quijnen,
En leert dan hier voort uit,
'T geen men hier uit besluit.
Hoe dat een maeght misstaet
Zoo'n onbermhertigh hert, en zulke wreê gedachten,
Een Dier daer men geen quaedt,
Maer niet als alles goedts van hoorde te verwachten;
Dat tot zaghtmoedigheidt
Gemaekt schijnt, en bereidt.
In 't kort ziet hier de Buik,
Waer uit Kupido zelfs te voorschijn is gekomen,
De glants van Venus pruik,
Ziet hier de vliedt van gal, ziet hier de Nectars stroomen,
| |
[pagina 295]
| |
Ziet al de vreught en pijn,
Die in deez' minne zijn.
Komt ciert 't cierwaerde hooft,
En toont hem dankbaerheidt van zijn lofwaerde dichten,
Want door hem wordt berooft
'T vergank van uwen schoont, u schoont zal altijdt lichten,
Toont hem voor min en konst,
Niet anders als uw' gonst.
|
|