Dichtkonst van verscheide stoffen

[Ik weet niet wat mijn overgaet]

Wijze: Hou zick hou, gen dagh in huis.

IK weet niet wat mijn overgaet,
Ons Lijsje is zoo anghstigh quaet,
Ze laet haer lippen hangen,
Z' haelt rimpels in haer wangen,
Ze mort, ze muilt,
Ze knort, ze pruilt,
Ze zet haer bakkus bange,
Ze schut haer hooft, ze schuilt.

Wel Lijsje zegh' ons lieve kijnt,

Hoe dat je jou zoo dapper pijnt,
Is zoo 'et hout verkurven?
Is zoo de struif bedurven?
Om dat ik jou
Niet zoene wou,
'K had' Klaertje by de lurven,
Die heb ik liever nou.

Want Klaertje is te bijster klaer,

z' Het zukken zoeten krulden haer,
Mit zukke raine hangde,
In zukke witte tanghde;
Haer voorhoofts vel
Staet glad en wel;
Her oogen staen en branghde,
Er voetjens zetze snel.

Z' het zukken zoeten lieven monkt;

'T wie borsjes hart in appel-ronkt
Mit zukken blanken vlaisje,
Ia wel 't is zukken Maisje,
Die eensjes moght,
Het geen hy docht,
Ik wou 'er wel een reisje,
Al het zet noit bezocht.

Jy bint besmeert, mensch is vervaert,

Je haer is as ien paerde staert,
j' Hebt hanghden hart in builigh,
In tangden zwart in vuiligh,
'T vel van je hooft
Lijkt deur e klooft,
J' hebt oogen root in puiligh;
Je gaet as of e slooft.

Je monkt is as en Schape naers,

Je borst ast uyer van een vaers,
Je vel verblust de Moren;
Je bint mismaekt e boren;
Al quaemje gaen
Naekt op men aen,
Je zout me niet bekoren:
Hoe dik jet hebt bestaen.

Ist wongder dat ik Klaertje zoen,

In dat ik 't jou niet eens wil doen,
Ze het bevalligh wezen,
Je grijnst een mensch magh vreezen;
z' Is net van leên,
Jy onghbesneen;
In 't kort z' is uitgelezen,
Jy, 'k twijffel mensch of geen.

'K heb Klaertje lief, daer ik je haet,

Al waer je noch zoo anghstigh quaet,

[p. 283]

 

Laet vry je lippen hangen,

 

Haelt rimpels in je wangen,

 

Loop mort, loop muilt,

 

Loop knort, loop pruilt,

 

Loop zetje bakkus bange,

 

Loop schutje hooft, loop schuilt.