[Liedtboeck van verscheide stoffen, achter de welke eenige brieven van Hoogerbeets en and're (rakende den auteur en vrunden) zijn bygevoeght]
Nacht-klachte.
Ad rigidas canto carmen inane fores.
Mijn al te droevigh klagen;
Wilt in deez' naere nacht
Mijn tranen en mijn klaght
De wat'ren te doorsnijden,
Ken helpen en verblijden.
Vernikkert quaedt beraet,
Dat in mijn zinne brochte
Te vlieden van die Stadt,
Die ik met vreughd' bezat,
En hadde 't geen ik zochte.
Daer zich het Wildt onthout:
Maer (laes!) ik schou de Boomen!
Daer zich het geen ik zoek,
Hoe zal ik 't dan bekomen?
Daer meest de Vogels zweven:
Maer (laes!) ik schou het Veldt,
Daer zich de Vogel stelt,
Die 't leven my kan geven.
Uw' toomen, laet de windt
Uit 't Zuien stormend' waien,
Magh na mijn tweede ziel,
Neptuin ey, hout het Schip,
Of stiert het op een klip,
Of laet uw' Tritons blazen,
Haer stroomen brengen by,
En tegens 't steven razen.
Zoo hebt met my medoogen:
Leent my uw rechter handt,
En steekt ons zeil aen brandt,
Dat wy niet vlieden mogen.
Hoor, hoor, de wind die ruist,
Ziet hoe 't voor 't steven bruist,
En kijkt de Wolken zwellen:
Hoor, hoe de Donder raest,
De Schipper wordt verbaest,
My is een vreught zijn quellen.
| |
'K ben van de Goôn verhoort,
'T za Schipper 't roer aen boordt,
G' hebt stroom en winden tegen;
Ghy krijght wel licht uw' loon,
Strijdt ghy met d' hooge Goôn,
Zoo staet ghy licht verlegen.
Laet ghy uw' zeil noch staen?
En spoort daer tegen aen,
Zult gy hem niet doen vreezen?
Hoort, hoe den Donder treft,
Ziet hoe de baren rijzen,
Maer vreeze doet haer yzen.
Daer gaet de fok ter neer,
Het zeil zwinght heen en weer,
Daer loopt de spriet ook henen,
Daer 't Anker in de grondt;
Wat mindring' van mijn wenen.
Zoo dat verlicht mijn hert,
Woud' nu ons Kabel breeken,
Zoo dreven wy voor windt,
Recht heen na mijn bemind';
Zo kond' ik haer weer spreeken.
Maer of het Tou ons hiel,
Brenght ghy de tijdingh dan,
'T geen ik van u begeerde.
Zeght noch hoe ik de tijdt,
Die 'k van haer ben, verslijt
Met zuchten, wenen, kermen:
'K Zal nimmer zijn verheught,
Voor ik mijn troost, mijn vreugt
Die zoet en zaghten aert,
Waer vliedt ghy zeg Godin?
Wat haelt g' uw' aenzicht in,
En gaet 't met wolken dekken;
Of gaet gy, 't geen ghy hoort,
En ziet, van woort tot woort
Mijn Daphne weer vertrekken?
|
|
Auteursrechtvrij