Aen de Achtbare ende Oordeelrijke Joffrouwen C.A.B.
Als hare A.A. uit Frieslandt t' huis quamen, in Augusto 1627.
Ecquae tanta fuit Romam tibi causa videndi?
Id est.
En wat beweegd' u toch om Rome te bekijken?
HArte diefjes, waerde Susjes,
Dartle Nymphjes, hoogste goet,
Wist ghy Meisjes, met wat lusjes
Ghy ons' droeve herten voedt?
Onze herten dit staegh schreiden,
't Sedert ghylui voert van hier,
Komt ghy door uw' komst bereiden
D' hooghste vreught, die zich op Aerden
Ooit liet vinden, brenght ghy aen;
Zoo de vlam die Venus baerde,
Niet uit uw' lui is vergaen,
Zoo maer niet de kille koude,
Van de Friselandtsche Vorst
't Vonkje, dat ghy hadt behouden,
Heel gejaeght heeft uit uw' borst.
Zoo de Zuider-zeesche golven,
Die u maekten heel ontrust,
Op de reis, dat niet bedolven
Hebben, en uw' vlam geblust.
Hoe! ik wil recht aêrs gelooven,
't Is onmooghlijk, dat de kou
't Minne goodtjes vier verdooven,
En zijn brantjes uitten zou:
't Vlamtje, dat door al de deelen
Van het lijf zich had geleidt,
Kond geen minnekuurtjes spelen,
Mits het was te wijdt gespreit:
Maer de koud' heeft dat gedrongen
Uit de le'en, en zoo benart,
Dat het binnen in gesprongen
Zich bewimpelt om het hart,
En hoe zoud ook in het varen
't Water blusschen deze vlam,
Daer zelf Venus uit de baren
Haer begin en oorspronk nam.
Herte diefjes, waerde Susjes,
Dartle Nymphjes, hooghste goet,
Wist ghy, met wat grooter lusjes
Ghy onz' blijde herten voet:
Zoo ghy toont dit waer te wezen,
't Geen natuur, en ik u zegh,
Met een bly gelaet en wezen;
Doch en smijt de daet niet wegh.
Dan meught ghy op ander tijden
Varen in de koud om veer,
Dan naekt ons weer nieu verblijden,
Tegen ghy zult komen weêr.
Herte diefjes, waerde Susjes,
Dartle Nymphjes, hooghste goet,
Dan zoo steld ik al mijn lusjes,
Wat ik heb in uw' behoed.
|
|
Auteursrechtvrij