|
| |
| |
| |
Trou-dicht
Op de gewenschte Echt-vergaderingh van de vromen ende Eerzamen Jonghman, Klaes Iansz. Verschuur,
Met de Achtbare ende Eerbare Joffrouwe Aeltjen Simons Wayop, In den Echten staet vergadert op den .. May 1638.
Nos dabimus quod ames: & pulchrae filia Ledae.
Ibit in amplexus, pulchrior ipsa, tuos.
Ik zal u geven, 't geen ghy eeuwigh moogt beminnen;
Dat schoone Ledaas Telg in uw' omhelzing vaert.
O Lieffelijke tijdt! ô zoete lentens daegen!
Die koutheidt uit de borst en uit de lenden jagen,
En stelt daer weder in de lieffelijke jeught,
Die 't reedlijk voeligh (ja wat leven heeft) verheught;
En maekt al, watter is, genegen om te paren,
Of t welk ontfangen heeft, genoodtzaekt om te baren;
Of beide doen, eer dat uw' tijdt verloopen is,
ô Aengename tijdt! hier geeft getuigenis
'T gevogelt op het veldt in Doornen en in Boomen,
De Beesten op de stal, de Visschen in de stroomen,
En 't dulle diep; getuigh zijn Boomen, Bloemen, Kruit,
En wat ons Moeder d' Aerd' met volle vreught schiet uit.
Getuig zijt ghy ô paer! die t' zamen zoekt te paren,
En neffens and'ren prijst in d' Echt u te vergaren.
Och wat is dit een vreught! een jeught een zoet vermaek:
Hier hebt ghy lieve paer het einde van uw' zaek.
'T is noch niet langh geleên, men zagh de Bruigom zitten,
Als Stierman in het Jacht, de Godt van liefdes hitten,
Die pasten op de Fok, de giet ter in de handt,
En zagh voor uit in Ly het lang gewenschte Landt.
| |
| |
Wayop een frisse koelt, liet zich de Stierman hooren.
En zocht de Haven aen, strax klonk hem in de ooren
Een meer als aerdtsche galm van Venus, of haer buur,
Die Riep, ey Maisje zet her huisje by de schuur,
Doen vierden hy de schoot, de windt die liep ook ruimer;
Hy achte groot verlies te wezen tijdt verzuimer.
Hy quam de Haven in, daer hy de liefste vondt,
Hier streek hy 't zeil, en smeet zijn dregge na de grondt.
Op d' Oever stondt de-Bruydt, wiens jeughdelijke kaeken
Den ouden Cato zelfs vermoghte te vermaeken,
In zeden opgequeekt, in deughden opgebroght,
Van yder een bemint, van yder een gezocht.
Doch deze toegeleidt, hy peurt met lust te Lande,
Verzoekt haer gunst, en kust gedienstigh hare handen;
Daer na de zoete mondt, en kreegh haer binnen boordt,
Na dat hy menighmael 't neen zeggen had gehoort.
Kupido trok op wegh, na 't riedlandt om een rietje,
Waer op hy speeld ter eer dit paer een Bruilofts liedtjen.
Cymodoce met al de Nymphen van het Hop,
Die neuriden hem na met vergingh van haer krop.
| |
Stemme:
Rogier Bon Temps.
GEluk, gelukkigh jonge Paer,
Vereenigt door den Echten bandt,
Den Hemel neem in zijn behoet,
Hy geeft zijn zegen langhs hoe meer,
Gelijk de lieve lenten bloeit,
Zoo bloey en groey uw wedermin;
Dat eer het jaer zijn omloop stuit,
Afzetzel van zoo braven Bloem,
| |
| |
Dat d' Hemel u zoo lange spaer,
Ziet u na-Neven om uw haert,
En als uw tijdt verloopen is,
Den Opper-Godt den Hemel gon,
Dit hoorden 't jonge Paer, en al de Nymphen riepen,
Geluk, geluk, geluk, de blijdschaps tranen liepen
Strax uit het keurigh oogh, en Juno quam terstondt,
En gaf haer handt aen handt en zegeld' 'et verbondt.
Hier meê was 't Houlijk klaer, en op den dagh van heden,
Vernieut ghy jonge Paer 't verbondt na wet en zeden.
Dies roepen wy al t' zaem, geluk, geluk, geluk,
En wenschen dat den Heer u hoed' voor alle druk.
U zijnen vrede geef ten einde uwer daegen,
Daer vreed is daer is Godt: de liefd kan 't al verdragen.
Het is een oude les wacht u van 't eerst' geschil,
Zoo houdt ghy jonge Paer een doentjen en een wil.
Speelnootjes aerdigh op (ey) met een vrolijk wezen
(Al is uw' lukstar juist zoo hoogh noch met gerezen
Hy staet licht voor de deur) helpt doch de Bruidt te bedt,
Zoo raekt het Paer gezondt van 't geen haer nu meest let.
Kupido heeft alree haer leeger klaer doen maeken;
Met Maeghde-palm en Myrth bestroit het gantsche laeken,
Dies neemt haer handt aen handt met sprongen raps en drae,
Stoot haer ter kamer in, zinght dit Kupido na.
| |
Wijze: Het Maentje scheen zoo helder.
't SA lustigh vrolijk hertjes,
Hier is geen tijdt van smertjes;
En laet ons jeughdigh zingen
Met huplen en met springen,
Ghy jongh Paer zult verlaten
Wy bannen, bannen, bannen
In 't zelschap u van mannen,
Leeft daer met rust en vreê.
Voort, voort, de tijdt is komen,
Voort Bruidtje, zonder schromen,
Uw' Ouders waeghden 't eer;
Kond' nu geen Bruigom dragen
| |
| |
Eer die niet werdt verlooren;
Maer dus werdt als herbooren.
Die maeghdoom zoo af staet,
't Zijn prijzelijke zaeken
Van maeghden, maeghden maeken,
En 't Houwlijk een cieraet.
Wanneer het onze tijdt was,
'K wed elk van ons verblijdt was
Te doen, het geen ghy doet,
Wil Godt d' Houwlijken maeken,
Jong' Paer, voort na de Stede,
Daer ghy nu zult bekleeden
Weest daer te zaem verduldigh
Uw' zaet werdt menighvuldigh,
|
|
Auteursrechtvrij