|
| |
| |
| |
[Mengel-rijmen, op verscheide voorvallende zaeken]
Drooms-inbeeldingh, Verschenen in den slaep, doen ik by Neef Hoogerbeets op Loevestein zat,
Σήτει σεαυτων᾽ δόξαν ἐγϰαταλιπεῖν.
HEt spreekwoordt zeit, dat in 't gemeen
Geen ongeluk en quam alleen;
Want breekt de Maeght maer eens de pan,
Daer volght een pot, of schotel an,
En valt de Metz' laer van het dak,
Dat been of arm krijght eenen krak,
Dan zeghtmen is 't geluk noch groot,
Dat hy niet is gevallen doodt.
Dat is een beus'lingh, dit is rou;
Maer nu van 't geen ik zeggen zou.
Dit droeve Loevesteinsche gat
Heeft my weêr haest een jaer gehadt;
Wanneer ik reken van die dagh,
Dat ik onz' Hooren laestmael zagh,
Van doe, wanneer de Schipper toogh
Zijn geel getaende zeil omhoogh,
En maekten zoo zijn Scheepjen vlugh,
En keerde Hooren na onz' rugh.
Van die tijdt heeft my deze schans
Gehouden een vol jaer by kans!
Van die tijdt Hooren derf ik u;
En by dit ongeluk komt nu
Noch, dat zoo langh als ik hier ben
Ik nimmer iemand spreeken ken,
Die ietwes nieuws van Hooren praet,
| |
| |
Of hoe 'et met de Borgers gaet,
't Luk komt hier by zijn aenzicht biën,
En geeft weêr, dat ik staegh magh zien
Onz' Hooren zoo 't was inder daet,
Bemuert, bewalt, behuist, bestraet,
In 't Jaer van zeventhienen, naer
Noch duizent, en zes hondert Jaer,
Doen Velius in 't kaertjen, dat
(Uw' lieden Vader) na onz' Stadt
Getrokken heeft, zoo wel en net,
Dat ieder, die daer maer op let
Licht zal bekennen, dat hy niet
't Papier; maer zelfs de Stadt aenziet.
Hier zat ik laetstmael in en keek,
Verwondert, hoe 't zoo wel geleek,
En sloegh mijn oogen voorts in 't boek,
En braght daer vry wat tijdts in 't zoek;
'k Doorzagh de blaeden met' er yl,
En docht, hoe binnen korten wijl
Onz' Hooren is van niet gemaekt,
Dat met zijn hooft de Wolken raekt;
'k Loop denken voort den heelen dagh,
Hoe 't zelve mooghlijk wezen magh.
Dit komt my inde stille nacht
Weêrleggen woelen in 't gedacht,
Tot dat ik aen het slapen val,
En droom, dat 'k hier verhalen zal.
Als my Morpheus had geschonken,
En gemaekt had hallef dronken
Van de vocht uit Lethes stroom,
Raekt' ik in een diepen droom:
Als de Zon was aen het rijzen,
En de droomen vaek aenwijzen
't Geen daerna gebeuren zal,
| |
| |
Docht my, lagh ik in een dal,
Daer een stroom liep voor my henen,
Daer twee dieren my verschenen:
Dit een Stier, en dat een Maeghdt
Die een Hooren by zich draeght;
Doch de Stier had maer een Hooren
('t Scheen den ander was verlooren)
Waer meê hy my scheen heel stijf
Te gaen loopen op het lijf.
T' wijl ik zeer begost te vreezen,
Denkend', wat dit wilde wezen,
Sprak my deze Maeghdt dus aen,
Na ik 't beste kond verstaen.
De Stier, die ghy hier ziet u met zijn Hooren dreigen,
Is Acheloüs, Godt van deze klaren stroom,
Die wil, dat ghy u zoud na zijn begeerte neigen;
Waerom hy u ook komt verschijnen inden droom.
Zijn wil is, dat ghy zoud een lof van Hooren schrijven.
Hoe (zeid ik) zoud ik 't doen? 't verstand is veel te kleen.
Laet ghy dit daerom niet (zeid hy weêr) achterblijven:
Deez' Godt is gaeren met de goede wil te vreên.
'k Word wakker, en zagh voor my heên,
Dat Stier, Godin, en stroom verdween,
En ik vond my leggen weêr,
Daer ik my leid 's avondts neêr.
Dies trek ik strax aen 't verzinnen,
Of ik 't dichten wil beginnen,
Tot dat ik in 't lange lest
Uitstel hielde voor het best.
|
|
Auteursrechtvrij