Levensbeelden

[p. II]

[p. V]

Opdragt aen M^r. J. van Lennep.

Nu ongeveer een jaer of vijf geleden, gaf ik mijnen eersten dichtbundel, mijne Jongelingsdroomen in het licht.

Moesten deze nederige bloemen, in den zonneschijn mijner jeugd ontloken, mij meer dan den welwillenden glimlach van dezen of genen vriend verwerven?

Ik geloof niet dat ik daer wel eens ernstig had over gedacht.

Genoeg was het mij, dat ik iets van mijn eigen stil gemoedsleven in hunne geuren en kleuren terugvond; - mogten ze nu nog daerbij in ons verfranschte België

[p. VI]

hier en daer een hert te meer voor de zake der verwaerloosde moedertael innemen: hooger wenschen koesterde ik niet.

Echter vond het boeksken bijval. - Eene gelukkige omstandigheid bracht te weeg, dat er eenige exemplaren van in Holland verspreid geraekten; en daer werd mij onverwachts eene plaets ingeruimd tusschen mannen, tot welke ik nooit dan met ontzag en eerbied uit de verte had opgezien.

Mijne eenvoudige Vlaemsche Muze verkreeg, als 't ware, burgerschap in 't Noorden; in der mate dat mijn bundel Jongelingsdroomen thans reeds zijne vierde uitgave beleeft.

[p. VII]

Wat ook de oorzaek van dit buitengewoon gunstig onthael zijn moge, - zoo verwaend en onbescheiden ben ik niet, dan dat ik het uitsluitelijk aen de verdiensten mijnes arbeids toe zou schrijven.

Alleen, het legt mij eene pligt op, eene diere pligt des herten, van welke ik mij, bij 't verschijnen van dezen nieuwen bundel, kwijten kom.

Ik wil namelijk hier mijnen dank betuigen aen het Hollandsch, of laet mij liever zeggen het Noord-Nederlandsch publiek, hetwelk mij, zanger uit het losgescheurde Zuiden, zoo onverhoopt en zoo goedjonstig een tweede vaderland, een vaderland der ziele, in zijn midden ontsloten heeft.

[p. VIII]

Gij, van Lennep, zijt sedert zoo lang de lieveling van het Nederlandsch volk. Uw karakter en uwe schriften zijn eene zoo zuivere verpersoonlijking van zijn karakter en zijnen geest:

Ik brenge dus, met de opdragt van dezen bundel Levensbeelden, in U, den Nederlandschen volke, mijne eerbiedige hulde en mijnen diep-gevoelden dank.

Lier, den 4^en November 1858.

J. VAN BEERS.