Jongelingsdroomen(1853)–Jan van Beers– Auteursrechtvrij Vorige Volgende [pagina 115] [p. 115] Daer is een geest. Daer is een Geest, een hemelgeest, Dien velen vluchten, als bevreesd Voor 't ruischen zijner blanke veder; Maer ik bemin hem teêr, en hij, De goede Geest, bemint ook mij; Want dikwils daelt hij bij mij neder. 't Is geen dier engelen, wier blik U siddrend knielen doet van schrik, Die oogverblindend zonnelicht Doen vonklen om hun aengezicht: Neen, om het goud der blonde lokken Draegt hij alleen een stralenkrans, [pagina 116] [p. 116] Zacht als der sterren tintelglans, Waer 't onweêr is voorbij getrokken; En als hij de oogen op mij slaet, Dan is het louter mededoogen En liefde, wat zich lezen laet In 't hemelschblauw dier englenoogen. Soms, als er op mijn levensbaen, Een bloem, een vreugd mij tegenlacht, En als ik daer wil blijven staen; Dan komt hij, en hij fluistert zacht: ‘Vriend lief, roer toch die bloem niet aen; Want zij zal sterven vóor den nacht!’ En somtijds hoor ik naer zijn raed; Maer ach! de vreugd, de bloeme staet Daer dikwils zoo verleidend, dat Mijn hand heur steel reeds heeft gevat, Dat zij geplukt is, eer zijn woord Nog van mijn ziele werd gehoord. En dan, ja, dan is 't waerheid, wat De goede Geest mij had voorzeid: De vreugd verzwindt in ijdelheid, [pagina 117] [p. 117] De bloeme, die mij had verrukt, Versterft zoo haest ze wierd geplukt! En als ik 't hoofd dan moedeloos Laet nederzijgen op mijn borst, En uitroep: ‘Geest! zal dan altoos Mijn hert verschroeien van den dorst? Is zijn bestemming dan slechts woelen Van heet verlangen? Moet dit hert Dan altoos zijne leêgheid voelen, En die slechts vullen met zijn smert?’ Dan slaegt hij zijne zachtblauwe oogen Ten hemel; en, de blanke hand Opheffend naer de sterrenbogen, Lispt hij mij liefdrijk toe: ‘Het land, Waer geene vreugden 't hert bedriegen, Waer geene bloemen 't hert beliegen, Dat land is dáer, is dáer alleen; En, lijden, zoon, voert di daerheen!’ En wie, wie is die goede Geest, Die altoos wacht houdt bij mijn hert? [pagina 118] [p. 118] O! velen zijn voor hem bevreesd; Want 't is een broeder van de Smert; Maer ook een broeder van de Hoop! En ik, o 'k min den hemelling, Van wien ik in mijn levensloop Zoo dikwils lafenis ontving: Den Geest der droeve mijmering! 1846. Vorige Volgende
Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij