|
| |
| |
| |
Het tvveede bedrijf, de vijfde uytcomst.
Polenies, met sijn Schilt-knaep.
Dat al dees zijn verslagen,
Ach had ick noyt begonnen,
Noch dit eens ondevvonnen,
't Had wel ghevveest certeen.
Den dach ick mach vervloecken:
Dat ick eerst ginck versoecken
Want het kan al niet baeten
Wy moeten't vveer verlaeten,
Op ons vvort niet ghepast.
Alsmen my ginck verclaeren,
Hoewel ick't vveynich docht:
Dat het soo sou gheschieden,
Of dat vvy mosten vlieden,
En niet sou zijn volbrocht.
O Pallas gheeft my raedt, hoe ick't sal gaen beginnen,
Dat ick noch dees Tyran, met list noch mach verwinnen
Want hy ons overheert, zijn macht die is te sterck,
Wy zijn voor hem te swack, hy maeckt van ons gheen werck.
Nochtans soo sweer ick hier by Iupiter zijn donder,
Dat hy noch sterven sal eer Phoebus licht gaet onder.
Want dees sijn doot roept wraeck, en wraeck sal hier geschien,
Oock soo langh als ick leef, sal ick hem 'thooft gaen bien.
Sijn trots is al te groot, ick en kant niet verdraegen,
Daerom sal ick't noch eens hier tegen hem gaen waegen.
Mijn selven schrick ick niet, maer sal hem tegen staen
Soo langh als ick heb macht, om tegen hem te slaen.
Gaet secht ick daech hem uyt, om tegens hem te vechten,
Secht hem dat wy alleen den strijt sullen beslechten
En dat op staende voet, ick wacht nu langer niet.
Mijn hert is niet te vreen eer dat het is geschiet.
Ha! Tyde lecht ghy daer, soo in u bloet te smooren
| |
| |
Wiens loffelijcke naem noch niet en is verlooren:
Maer sal noch bloeyen staech en tot des werelt ent,
Hoe vroom ghy hebt ghestreen, dat sal wel zijn bekent.
Als Hercules en Iason, en and're kloecke helden,
Oock Ayacx, Achilles en meer die 'k wel zou melden
Maer den tijt sulcx niet eyst. waer of mijn vyant toeft,
Of schrickt hy voor mijn macht, eer dat hy't heeft beproeft?
My dunckt het soo moet zijn want 'k en sie hem niet comen,
Ick salt gaen selver sien voor hem sal ick niet schromen.
Binnen.
Eteocle, uyt.
Waer's den vermetel dwaes? die my dus stout'lijck tert,
Wat meent hy dat ick schrick voor zijn laf kintsche hart?
Of voor zijn kintsche kracht? neen neen k'en sal niet wijcken,
Ick sal noch desen dach mijn manhaft laten blijcken.
Ha bengel zijt ghy daer, wat is nu u begeert?
Polenies, uyt.
Maer dat ghy tegens my u kloeckelijck verweert:
Want hier een van ons twee, van desen dach sal sterven,
Of gy sult noch om my het Koninckrijcke derven.
Om uwent wille? neen: voor u en wijck ick niet,
Veel eerder wil ick dat den strijt thien-mael geschiet,
D'welck niet en sal geschien: daer is al voor gebeden,
En als ghy wilt, soo mocht ghy voort in't perck gaen treden.
Wel nu dat gaet u voor, maeckt u daer op ghereet.
Te maecken veel ghereet, in't minst ick niet en weet:
Maer ben terstont bereyt, ick soeck niet langh te beyden.
't Sa trommel slaet nu op.
Sy vechten beyde sonder spreecken,
tot dat Eteocle verslagen is.
Ach my ick moet nu scheyden.
Verwonnen ben ick nu. Ha broeder my vergeeft,
Dat ick dus obstinaet tegens u heb gheleeft.
Hoe dat en kan ick niet, hoe sou ick u vergheven?
V en vergeef ick niet, so lang als ick sal leven.
Wel hoe ghy broeder wilt,
Neen, neen: ghy boosen filt.
Ay Goôn weest my genadich,
Bidt altijt so ghestadich,
't Sal goet zijn voor u ziel, dat dubbel straf is waert,
En't lichaem desgelijck, niet waert te zijn in d'aerd.
| |
| |
Ho, ho, hy is al doot, die my seer pleech te quellen,
Nu sal ick mijn ghemoet beter te vreden stellen.
Hy knielt.
O alder grootste Godt, waert is datmen u prijst,
Voor al u goede gunst die ghy my hier bewijst:
Dat ick mijn vyant boos met cracht heb overwonnen,
Ha! goet geluckich uur, dat ick oyt heb begonnen:
Doch met gerechticheyt heb ick het mijn ghesocht,
En hebt na wil en wensch met uwe hulp volbrocht.
V naeme zy ghedanckt. O Pallas de Goddinne,
Die my hier desen raet voortbrocht in mijnen sinne
V naeme sal ick staech veel lof en eere doen.
Etiocle noch niet doot zijnde, doorsteeckt zijn Broeder, met zyn eygen sweerdt, dat hy by hem neder leyt, so hy knielt, waer van dat hy sterft.
Ach! my ick ben doorwont, ick sterf hier me in't groen.
Ha! Hemel wat is dit? mijn Heer hoe 's dit ghecomen.
Ay, Ay, mijn hert dat breeckt.
Schelm, door u loos verraet hebt ghy dit al gedaen,
Ach! hy is doot, nu ist tijdt dat wy t'samen gaen
Wederom na ons landt, en yder in sijn woningh,
En bidden voor een krijch, die lang duert voor ons loning.
Binnen.
|
|
Auteursrechtvrij