De warachtighe historie van doctor Johannes Faustus
(2004)–Carel Baten–
Auteursrechtelijk beschermdNu volcht hier het grouwelicke ende schrickelicke eynde ende afscheedt van Doctor Faustus, daeraen dat hem een yegelick christelick mensche spieghelen ende hem daervoor wachten sal.DE vierentwintich jaren van Doctor Faustus waren verloopen. Ende den gheest quam even in de leste weke by hem die hem alsdoen zijnen brief ofte zijn verbintenisse overghaf, waerby dat hy hem oock aenseydeGa naar margenoot2 dat de duyvel den toecomenden nacht zijn lichaem halen soude; daerop dat hy hem reetmaken soude. Doctor Faustus claechde ende weende den geheelen nacht, waerover dat den gheest noch eens denselven nacht voor hem verscheen. Hy sprack tot hem: ‘Lieve Faustus, zijt doch niet soo cleynmoedich, want of ghy schoonGa naar margenoot3 uwe leven verliest, soo ist doch noch eenen langen tijdt aleer ghy verdoemt wort. Ghy moet doch eens sterven, al hadt ghy noch veel hondert jaren te leven. De Turcken, de Joden ende andere onchristelicke keysers moeten oock eens sterven ende in deselve verdoemenisse comen. Ghy en weet oock noch niet wat u opgheleydtGa naar margenoot4 sal worden. Daeromme, zijt cloeckmoedich ende en gheeft den moet alsoo niet verloren. De duyvel heeft u doch toegheseyt dat hy u een stalen lijff ende ziele gheven sal.’ Alsulcken ende derghelijcken troost ghaf hy hem, maer het was eenen valschen troost ende die oock teghens de Heylighe Schriftuere strijdende was. | |
[Folio 56v]
| |
Ende alsoo Doctor Faustus niet anders en wist dan dat hy zijne verschrijvinge ofte zijne belofte soude moeten met den hals betalen, so gaet hy even op denselven dach, doen hem den gheest aengheseyt hadde dat hem den duyvel des nachts halen soude, tot zijne medeghesellen, Magistros ende baculaurenGa naar margenoot1, ende tot meer ander studenten, die hem tevoren dickmaels besocht hadden, dewelcke hy badt datse met hem souden willen gaen spatserenGa naar margenoot2 in een dorp Rimlich ghenaemt, een halve mijle van Wittenbergh gelegen, alwaer sy met hem eene maeltijdt souden doen, dewelcke hem sulcks toeseyden. Sy gaen alsoo met malcanderen daerhenen, alwaer sy een costelick aenbijtGa naar margenoot3 deden van spijse ende van dranck. Doctor Faustus was met haerlieder wel vrolick, maer niet van gront zijns herten. Hy bidt henlieden wederomme dat sy hem soveel te ghevalle doen souden ende eten oock des avendts met hem ende voorts den gheheelen nacht by hem blijven, want hy moeste henlieden een wichtigheGa naar margenoot4 sake te kennen geven, hetwelcke sy hem oock toeseyden ende aten alsoo wederom aldaer by hem. Ende als sy nu den slaepdronck doen soudenGa naar margenoot5, so betaelde Doctor Faustus den weerdt ende badt de studenten datse met hem souden willen in een ander camer vertrecken: hy soude haer wat segghen. Het gheschiede ende Doctor Faustus seyde haer aldus. |
|