De warachtighe historie van doctor Johannes Faustus
(2004)–Carel Baten–
Auteursrechtelijk beschermdHet weegheclach ende het jammeren van Doctor Faustus, omdat hy noch in den fleurGa naar margenoot7 zijns levens ende in alsulcken jonckheyt sterven moeste.DEse groote droefheyt beweechde Doctor Faustum so seere dat hy zijne weegeclach ende de maniere van zijn jammeren opteyckenen moeste, omdat hijt ymmers niet en soude vergeten, sodat dit eene van zijn eyghen gheschrevene clachte is. ‘Och Fauste, ghy verbolghene ende onweerdighe herte, ghy die uwe geselschap hebt mede verleyt in het oordeel des eeuwigen vyers, daer ghy nochtans wel hadt | |
[Folio 54r]
| |
connen de eeuwighe salicheyt becomen die ghy nu verliesen moet. Och ghy vernuftGa naar margenoot1 ende vryen wille, in wat misteriën brenghdy mijne leden? Ende ghy noch, ghy ghesonde lichaem, het vernuft ende de ziele, beclagen my, want ick costetGa naar margenoot2 u gheven ofte nemen. Och liefde ende nijt, waerom zijdy doch beyde tot my ingetrocken, dewijle ick door uwe geselschap alsulcken pijne lijden moet? Och wrake ende barmherticheyt, uut wat oorsake hebdy my alsulcken loon ende versmadenisseGa naar margenoot3 vergunt? O bitterheyt ende medelijden, ben ick daerom een mensche geschapen, om de straffe die ic voor my bereyt sie, te lijden? Och ick arme bloet! Isser ooc yet in de wijde werelt, dat my niet en wederstreeft? Och, wat helpt mijn claghen?’ |
|