De warachtighe historie van doctor Johannes Faustus
(2004)–Carel Baten–
Auteursrechtelijk beschermd
[Folio 32r]
| |
Hier volcht het derde ende leste deel van Doctor Faustus’ avontueren.Wat hy met zijner nigromancieGa naar margenoot1 in groote potentatenhovenGa naar margenoot2 ghedaen heeft. Ten lesten oock van zijn jammerlick ende verschrickelick eynde ende afscheydt.Een historie van Doctori Fausto ende keyser Karel den Vyfden.KEyser Karel de Vijfde was met zijn heele hofgesinGa naar margenoot3 tot YsbroeckGa naar margenoot4 ghecomen, alwaer dat hem Doctor Faustus oock liet vinden, alwaer hy van diversche vryheerenGa naar margenoot5 ende edellieden, die hem wel kenden ende die door zijnen raet van veel diversche siecten ende passiënGa naar margenoot6 genesen waren, int hof te gaste gebeden was. Hetwelcke keyser Karel verhoorende, vraechde wie hy was, waerop hem geantwoort wert dattet Doctor Faustus was. Daerop de keyser sweech tot na den eten, gelijct in den somer was.aant. Daerna vorderde de keyser Doctor Faustum tot hem in zijn cabinetGa naar margenoot7 ende hielt hem voor hoe dat hy hadde ghehoort dat hy in de swarte conste wel-ervaren was ende eenen familiarenGa naar margenoot8 geest hadde. Daerom was zijn begheerte dat hy hem een proeve daeraf laten sien soude sonder daerinne begrepenGa naar margenoot9 te worden, alsGa naar margenoot10 de keyser hem by zijn keyserlicke croone beloofdeGa naar margenoot11, waerop Doctor Faustus zijne keyserlicke majesteyt in alder onderdanicheyt aenboot. ‘Nu hoort my eens’, seyde de keyser, ‘hoe dat ick eens in mijnen legherGa naar margenoot12 hebbe staen dincken hoe dat voor my mijne voorvaders tot so grooten genade ende so hoogen autoriteyt ghecomen zijn. Ende insonderheyt hoe dat Alexander de Groote, die een cieraet ende eenen lanteerne aller keyseren gheweest is (als men in de historiën lesen mach), so grooten rijcdommen, soveel conincrijcken ende landtschappen onder hem ghebracht heeft, hetwelcke my ende mijne nacomelingen teweghe te bringhen seer swaer vallen soude. Daerom is mijn begheeren dat ghy my doch eens des voorseyden Alexandri Magni ende zijns huysvrouwenGa naar margenoot13 gedaente, als sy in haren leven gheweest zijn, voor my laet comen, opdat ick daeruut mach verstaen, dat ghy een wel-ervaren | |
[Folio 32v]
| |
meester in uwe conste zijt.’ ‘Alderghenadichste heere’, seyde Faustus, ‘ic ben bereet ende goetwillichGa naar margenoot1 uwe keyserlicke majesteyts genadige begeeren van Alexandri Magni ende zijns huysvrouwen gedaente ende wesen uwe keyserlicke majesteyt, na mijn vermogen, voor te stellen ende te presenteren soveel ick van mijnen gheest vermach. Ende al ist sake dat deselve alhier sichtbaerlick verschijnen, so sal nochtans uwe keyserlicke majesteyt weten dat hare sterffelicke lichamen niet van den doot en zijn opgestaen of alhier tegenwoordich zijn connen, want sulcx waerGa naar margenoot2 onmogelick. Maer de seer oude geesten, die Alexandrum ende zijn huysvrouwe ghesien hebben, die connen alsulcken ghedaente aennemen ende haer daerin veranderen, door dewelcke ick uwe majesteyt Alexandrum wille warachtich sien laten.’ Waerop dat Faustus uut des keysers camer ghegaen is om hem met zijnen geest te bespreken. Dit gedaen hebbende, ghinc hy wederom in de camer des keysers ende hy gaf zijne majesteyt te kennen hoe dat hy hem daerin soude gelieven: ‘maer met alsulcken conditie dat uwe keyserlicke majesteyt hem niet en sal vraghen noch spreken’, twelcke hem de keyser also beloofde. Doctor Faustus dede de deure open ende stracx quam keyser Alexander ter cameren in, ende dat in alsulcken gedaente als hy in zijn leven geweest is, namelic: een wel-gheset dick manneken met eenen rooden baert, met roode caken ende met een stuerGa naar margenoot3 aenghesicht alsoft hy basiliscus-oogenGa naar margenoot4 gehadt hadde. Hy tradt in de camer, in een gantsche volcomen harnasch, naer keyser Carel toe ende hy neychdeGa naar margenoot5 voor hem met een groote reverencieGa naar margenoot6. De keyser wilde ooc opstaen ende hem ontfangen, maer Doctor Faustus en wilde sulcx niet toelaten. Stracx daerna, alsoGa naar margenoot7 Alexander hem ommekeerde ende na de deure ghinck, so quam zijne huysvrouwe ter cameren in. Die dede den keyser ooc reverencie. Sy was gecleet in blau fluweel met veel schoone baggenGa naar margenoot8 ende met peerlen verciert. Sy was ooc uutnemende schoon, met roode caken als melck ende bloet. Sy was lanckachtichGa naar margenoot9 ende hadde een ront aenghesicht. Dit aldus gheschiedende, dachte de keyser: ‘Nu heb ick twee persoonen gesien die ick overlangeGa naar margenoot10 begeert heb te siene. Ende het en is anders niet mogelick oft den geest en moet hem in alsulcken ghedaenten verandert hebben sonder my daerin te bedriegen, ghelijck een seker vrouwe den | |
[Folio 33r]
| |
propheet Samuël verweckte.’aant. Ende opdat de keyser alsulcx des te sekerder zijn soude, so dachte hy by hemselven: ‘Ick hebbe dickmaels ghehoort dat sy achter in den necke een wratte gehadt heeft.’ Daerom dat hy na haer toe tradt om daerna te siene oft men sulcx oock aen dit beeldt sien soude. Ende hy vant er oock een wratte, want sy bleef stock-stille staende, ende daerna so verswandt sy. Dus wert de keyser zijn begheeren volbracht. |
|