Nieu liedt-boecxken inhoudende verscheyden liedekens op die principale feest-daghen ende ander heylighe daghen vanden jaere
(1614)–Rumoldus Batavus–
Auteursrechtvrijop die wijse, Ick ben verdroocht wie sal my lauen etc.Ick ben bedroeft zeer bouen maten
Als ick die werelt dus sien verblint
Gods dienaers gaetmen nu behaten
Diemen schuldich is datmense bemint.
O dat zy die werelt niet willen volghen
In het quaet dat sy stelt an,
Soo is die werelt op haer verbolghen
Want den goeden niet lijden can.
V vrienden Heere, die moeten draeghen
Haren cruys, door groot pacient,
Met honger, dorst ende veele slaghen
In alle lyden totten endt.
Al leuen goeden hier als sotten
Dat en is al gheenen breck,
Soo dat die werelt haer gaet bespotten
En achten haer als vuylen dreck.
Sy sullent naemaels noch wel beclaeghen
Alsmen van haer beschreuen vint,
Die voor dwasen eertijts aensaghen
Siet hoe zijn zy nu van Godt bemint
Bartholomeus hoort mijn ghewaeghen
| |
[pagina 89]
| |
Was een van den twaelf die Christus sant
Het Euangelye heeft hy ghedraeghen,
Seer wijdt, en verre in Indien lant
Aldaer soo preeckte hy Gods gebeden
En bekeerde veel volckx ras,
Hy vestrueerde daer dit afgoden
Want hy daer toe ghesonden was.
Het is daer in die landen gebleecken
Die menschen waren alzoo versodt
Dat sy metten Duuel ginghen spreecken
Door eenen beelt haren afgodt.
Als Bartholomeus daer was gecomen
Ende reysde alzoo die landen om,
Soo is den afgodt zijn spraeck benomen
Ende hy alsdoen geworden stom,
Gods cracht was in desen Dienaer des Heeren
Het volck verwonderden bouen meer
Tot een ander afgodt deden zy haer keeren
Om soo aen hem te soecken raet
Den duyuel sprack door desen monden
Dat daer een Dienaer des Heeren quam
Die vonden oppersten Godt daer was ghesonden
Den welcken haer den spraeck benam.
Voorts sprack den vyant met grooter schromen
Weet dat hy witte cleren draecht,
Bidt hem dat hy alhier niet wil comen
Op dat hy my oock niet en versaecht
Ick zal v voorts claerlijcken thoonen
Hoe dat ghy hem zeer wel kennen zult
Hy is van aensicht zeer wit en schoone
En zijnen hayr is swert ghekrult.
Het is nu gheleden sessentwintich iaren
Dat hy zijn schoenen noyt verandert heeft
Sijn stem is als een trompette claren
Gods Engelen dienen hem zeer beleeft.
Hy aenbadt zijnen Godt met ghebogen knijen
Hondertmael s’daechs ende des nachs aen
| |
[pagina 90]
| |
Hierom als ghy hem coemt te sien,
Bidt hem dat hy toch wil van ons gaen.
Sy vonden hem zoo haer was ghewesen
Want hy ginck daer int openbaer
Alle de siecken maeckte hy genesen
Oock die metten vyant beseten waer.
Als haren Coninck dit quam te weten
Hy ginck al by den Apostel ras,
Mits zynen dochter was oock beseten
Die Vartholomeus terstont ghenas.
Desen Coninck al om te bethoonen
Sijn beleetheyt voor desen weldaet,
Met veel cleynoyen woude hy hem loonen
Maer den Apostel heeftse al versmaet.
Seer wijsselyck ginck hy voort spreecken
Het was hem om gheen rijcdom te doen
Het gheloof in Christo, ginck hy hem preecken
En tot het doopsel moste hy hem spoen
Haren afgodt Astaroth die is gebroocken
Ende den Coninck die is bekeert,
Des Conincks broeder geeft dit ghewroocken
Om dat zyn Godt was ghedestrueert.
Hy dede door zynen boosen willen,
Bartholomeus vanghen, ende voor hem staen
Syn huyt dede hy van zijn lichaem villen
Hier na zo deedmen hem zijn hooft afslaen.
Heeft Bartholomeus zijn vel ghegeuen.
Om Christus wille, wt liefden groot
Laet ons oock alzoo schicken te leuen,
Dat wy by hem comen nae onsen doot.
|
|