Leyts-prieeltje, ofte Cupidoos sinlickheyt
(1651)–J.Z. Baron–
Auteursrechtvrijofte Cupidoos sinlickheyt
[pagina 129]
| |
Stemme: Prins Robbert is een Ientelman, &c.
WIe kan Godts wijsheyt immermeer,
Ten vollen spreecken uyt,
En u barmhertigheyt O Heer,
En wonderlijck besluyt;
Ghy die den Mensch geschapen hebt,
En wecken sult uyt stof:
Door uwen Soon ons weder schept,
V Naem sy eeuwich lof.
2 Godts wijsheyt gaf den eersten Mensch,
Het Aertsche Paradys;
Dat hy syn 's herten vollen wensch,
Tot Scheppers lof en prys
In eeuwigheyt genieten sou,
En leven sonder schroom:
Indien hy hem maer wachten wou,
Van den verboden Boom.
| |
[pagina 130]
| |
3 Maer door der Slangen listigheyt
En eygen lust geport,
Soo wiert den Mensch van 't pat geleyt,
En in 't verderf gestort,
Dit was den eersten droeven dach,
Voor 't Menschelijck geslacht,
Als sonde, doodt en treur-geklach,
Ter Weerelt wierdt gebracht.
4 Des Menschen ongehoorsaemheyt
Heeft in een oogenblick,
't Genieten van Godts Majesteyt,
Verandert in een schrick,
Den Mensch ontweeck Godts helder licht,
Vol schaemte, naeckt en bloodt,
Verviel voor Godes aengesicht,
Van 't leven inde doodt.
5 Wy waren al door Adams val
Vyt Edens-Hof gejaecht,
| |
[pagina 131]
| |
In dit bedroefde tranen-dal,
Met smert en ramp geplaecht;
Maer Godt heeft ons syn hulp geboon,
Geret van 's doodts gevaer,
Geschoncken syn beminden Soon
Tot eenen Middelaer.
6 't Beloofde Zaet der Vrouwen, heeft
Der Slangen kop vertreen,
Die ons den hoogen Hemel geeft
Quam woonen hier bene'en,
't Lam Godts dat's Weerelts sonden draecht,
Godt en Heer boven al,
Is ons gebooren van een Maecht,
Te Bethlem in een stal.
7 Wy vieren die gedachtenis,
Van dien gewenschten dach,
Dat Christus ons gebooren is,
En in een kribbe lach,
| |
[pagina 132]
| |
Verachtelijck in arremoed',
De Beesten schier gelijck,
Om ons te schencken 't eeuwich goet
Het Hemels Coninckrijck.
8 Den Coninck aller Coningen,
Wou in geen grootsche pracht,
In Prins noch Conincks wooningen,
Ter Weerelt syn gebracht,
Men wist van staet, noch pronckery,
Een kribbe was syn Wiech;
O Mensch! dat u geen hovaerdy,
Noch wel-lust en bedriech.
9 Verwerpt u Heyl en Coninck niet,
Al is hy arm en kleyn,
Hy is ons levens klare vliet,
En springende Fonteyn,
Die met boetvaerdigheyt gelooft,
En valt voor syn aenscheyn,
| |
[pagina 133]
| |
Als Leden van het Christen hooft,
Sal door hem salich zijn.
P. M. Denct aen de Soon.
|
|