Leyts-prieeltje, ofte Cupidoos sinlickheyt

ofte Cupidoos sinlickheyt

Ionckmans-Loff.

Stemme: Nu sich ondanckbaer toont mijn, &c.

ROemwaerdighe Spruytjes, cieraetjes der Werelt,
Deftich gebloosjes vol jeuchdige dou,

[p. 39]

 

Glansjes en Kransjes gansch aerdigh beperelt,

 

Sinlijck en Minlijck gestrickt met de Trou,

 

Geestige geesjes, dertel in de Min,

 

Vol geyle queesjes, soet naer yders sin,

 

V eeuwigh duerend' lof, munt boven al

 

Phebus bestraelt u in't besproeyde Dal.

 

2 Hertjes besoetelt, ha! schrandere sinnen,

 

Fackels der Maechden in't duyster geschijn,

 

Helden te velden, wie sou u niet Minnen?

 

Pronckjes trots pronckjes die onder Son sijn

 

Begeurde fleurtjes, Venus eygen kroos,

 

Sijnder Messeurtjes, schoonder dan een roos,

 

Der Goden oprecht, recht geoffert goet

 

Omhelst met u (O aldersoetste soet.)

 

3 Kussende lipjes vol brandende liefde,

 

Stoockertjes om een Brant-offer te doen,

 

Heldere Wereltsche Maechde-geriefde,

 

Al het vermaecken in't jeuchdighe groen,

[p. 40]

 

Met een goet-Jachje, deftich gelaveert,

 

Daer in't soet-Vrachje, dat de Min-Godt eert,

 

Of een Speel-waegen, die Diana ment

 

Ghy zijt (O roem) voor't deuchdens-spoor erkent.

 

4 Waeckende-Waeckers, voor't huys uw's Beminden,

 

Die menich steechje, en straetje bekruyst,

 

Maer laes! dit haet ick, d'onstuymighe winden,

 

't Sijn al pleysiertjes, tot datmen verhuyst,

 

Wilt deurtjen open, ach! wat krijcht 't hert vreucht,

 

Niet, en te hoopen, 'tperst u dert'le Jeucht,

 

Dan heeft de Liefd' en Min, een strijt, in schijn

 

Doch: denckt 'tis een van d'aldersoetste pijn.

 

5 Laura, vlecht Kransjes van alle koleuren,

 

Voor u (O Jonckmans) op't hoochste beromt,

 

Doormengelt met kruytjes, en blomtjes vol geuren,

 

Waer op dat Phebus sijn straeltjes ontmomt,

 

Omhelst naer't leven, midden Floraes-hof,

[p. 41]

 

V hooch verheven, trots beglanste lof,

 

Van Godt Apoll' bedout, met zegen-kracht

 

Dat u (O Maechden Rey) mee soet toe-lacht.