Poemata

Ad Ampliss. Doctiss.q́ue virum, D. Iacobvm Petitivm, I.V.D. vitreorum munerum datorem.

QVas mittis Venetûm, gratissima munera, merces,

Accepit facili Barbara nostra manu.

Nunc erecta nitent medijs anathemata tectis,

Et sibi bis genitus sacra Lyaeus habet.

[p. 121]

 

Tu fragiles transmittis opes, & daedala quantum

 

Artifici possit pollice dextra doces.

 

Cernimus inflexum sinuosis orbibus anguem,

 

Qui totum diro vertice fulcit opus.

 

Scilicet hic nimij damnat carchesia Bacchi,

 

Vinaque vipereum virus habere monet.

 

Ne sapiens medijs cedat prudentia mensis,

 

Insanum prudens baiulat hydra Deum.

 

Et velut implicitus sua miscet corpora serpens,

 

Sic mixto socios agmine Liber amat.

 

Lucida dispersi depingunt membra colores,

 

Vinaque dissimili saepè colore placent.

 

Sunt haec mundanae fallacia gaudia vitae,

 

Nec, nisi quae frangant numina, vitra sumus.

 

Haec mecum quoties cernis, dilecte Petiti,

 

Natales fragili è pulvere disce tuos.

 

Flamma levis, levior genuit tua munera fumus,

 

Et levis has Itali dextra rotavit opes.

 

Flamma eadem, cautusq́ue minus tua disiicit hospes

 

Munera, nec magno nata labore cadunt.

 

Sic vitreâ natus pariter de stirpe misellus

 

Occidit, & morti se quoque debet homo.

 

Altius ad dignas animo consurgere curas

 

Nos decet, & superis figere corda locis.

 

Te neglecta Themis, spretus te poscit Apollo,

 

Et quondam studijs Pallas amica tuis.

 

Sat Venetis, Gallisque datum. iam Curia supplex,

 

Atque tuam meritò Patria sperat opem.

 

Hoc age, & iratas tandem placare Camoenas,

 

Et vitae studeas praemia ferre tuae.

 

Sic tibi perpetuos virtus decernet honores,

[p. 122]

 

Quosque negat coecus iam favor, illa dabit.

 

Sic quae misisti, sed inania, pocula Bacchi,

 

Huc veniens isto numine plena bibes.