|
| |
Epithalamivm, in Nuptias Probitate ac doctrina eximij Viri, Iohannis Bor, Vltrajectini, Medicinae Doctoris, et Machtildis à Someren, Amplissimi spectatissimiq́ue Viri Iohannis à Someren, Filiae.
QVem Batavis nuper medicum formavit Athenis
Phoebus, & Aonides excoluere Deae,
Iam proprium sibi Cypris habet. procul ite Camoenae,
Alter in Idalia poscitur arte labor.
Borriades dominae subdit sua colla Dionae,
Et calidâ Musas virgine damnat amans.
Reddita pro Cirrhâ Paphos est, Helicone Cithaeron,
Quemque Claros tenuit, mollior Ida fovet.
| |
| |
Omnia sordescunt, herbae, medicamina, morbi;
Iamque aliquis Veneris praemia morbus habet.
Vna fugat veteres coniunx lepidissima curas,
Et facit egregias victa puella vices.
Gallia Daphneum capiti circumdedit orbem,
Nunc decorant pexas myrtea serta comas.
Scilicet ista manent doctas redimicula frontes,
His Paris, his petulans cinctus Adonis erat,
Horrida Pergamei calcantur scripta magistri,
Et nova, quae doceat, dogmata dictat Amor.
Qualia inexpertam docuit Leander amicam,
Cum tumidis primùm sospes abisset aquis.
Qualia in Hypsipyles thalamis recitavit Iason,
Aut Paris Oenonae dixit amica suae.
Blanda placent, risus, oculi, thorus, oscula, tedae,
Et si quid charum tectius esse solet.
Expetiturque Deûm toties dignata cubili
Fabrica, & in vultu dispare ludit Hymen.
Illa, graves quamvis, expugnat forma Catones,
Illa vel armatos cogit amare deos.
Illa Panomphaeum celso pellexit Olympo,
Et summum aurifero miscuit imbre Iovem.
Illa suum tacitos virus diffundit in artus,
Et placido tetricos fascinat ore viros.
Pelias Argolicis cantata est vatibus hasta,
Fabula mendacis sed fuit ista soli.
Quae ferit, & laesos eadem persanat amantes,
Forma puellarum Pelias hasta fuit.
Hanc petit, hanc circum spaciosus volvitur orbis,
Non haerent alio pondera nostra loco.
Haec quoque, Sponse, tuis defixit spicula venis,
| |
| |
Eq́ue tuo certam vulnere sperat opem.
Nec tibi iam prodest veteris sapientia Coi,
Coctaque millenis pharmaca simplicibus.
Quid centum misces uno cratere maniplos?
Imbibet haec medicum laesa puella suum.
Quid lenire paras totidem, mala nomina, febres?
Te quoque iam febris, sed reditura, tenet.
Cur modò derivas, modo fluxus arte revellis?
Crede mihi, hac ipse sanior arte fores.
Nunc aegrum fodis ense latus, nunc lumina tractas,
Nunc illi tremulo corde mamilla salit.
Nunc alijs lento pectus torretur ab igne.
Et tamen his etiam partibus ipse doles.
Plurima dum sanas, dum totos porrigis hortos,
Dic mihi, cur dominum negligit herba suum?
An quia mollis amor solis sua gaudia saxis
Invidet, atque hominem vult superesse sibi?
An quia maiorum sequimur vestigia nati,
Et patrias artes nos quoque scire iuvat?
An quia cum toto delirent numina coelo,
Dedecus est puerum plus sapuisse deum?
An quia Acidaliâ volupe est caluisse favilla,
Et tibi plus flamma haec, quam medicina, placet?
An quia cum serus tibi deseret Hesperus Oetam,
Pharmaca Machtildis non violenta dabit?
Sic tua non doctae transcribis iura maritae,
Hippocratisque tui nescia sanat amans.
Nec peccare puta; magni secura Galeni
Nupta Machaonium si tua tractet opus.
Tu titulos, tu iura dabis, tu pilea confer.
Hoc quoque Doctorum nomina iuris habent.
| |
| |
Interea medius dum turbat fercula vates,
Et mea festivus carmina ridet amor,
Spumantem puerorum aliquis praelibet Iacchum,
Nam posuit siccis omnia dura Deus.
Tuque anima pars magna meae, dulcissime Borri,
Excute Machtildi vela recincta tuae:
Scande thorum, at qualem posita gravitate Catonem
Coniugis in gremium credimus isse suae.
Ipsa favens primas nox longius explicet umbras,
Et veniat rutilo lentus ab axe dies.
Surgat progenies non inficianda parenti,
Patricias cingat crebra corona fores.
Sic quoque languentis reparas dispendia mundi.
Incola nec nostri degener orbis eris.
Fortè aliquem, saevum Belgis qui avertat Iberum,
Deque tua Martis fulmina stirpe dabis.
Adspicis, ut cunctis annixus viribus hostis,
Iam patriam summo margine radat humum?
Obijce, quae pugnent, animas, nova robora crescant,
Ne pereat belli gloria, Cypris amet.
Pergama quod steterint, armis debetur, & ulnis,
Hectoris hîc, Hecubae laus quoque magna fuit.
Ni toties viduos auxisset Roma penates,
Victor in hos colles Hannibal isset ovans.
Basia si cessent, foecundaque praelia vitae,
Auriacus nullo milite tutus erit.
Solve fidem, tantus nec subtrahe pignora civis.
Cum pater es magni nominis orsa tenes.
Tolle moras, spondet faciles Machtildis amores,
| |
| |
Et sua non ultrà vota timere cupit.
Ne tamen ex illa redeas malè notus arena,
Nec nimium timidus, nec nimis acer ama.
|
|
Auteursrechtvrij