Poemata

Elegia XX. in Ascensum Christi in coelum.

MAgne triumphator Stygis, & pallentis Averni,

Qui novus extincto victor ab hoste redis;

Maxime fatorum domitor, quem Tartara, manes,

Et Phlegethontaei pertremit aula Dei:

Scande redux Superûmq́ue domos, patriosque penates,

Et repete imperij pristina iura tui.

Exue languentes crudeli funere vultus,

Exue flagitio membra cruenta meo.

Exue, queis frontem spinis redimivit Apella,

Exue purpureae ludicra spectra togae.

Iam tibi caelestis circumdat laurea crines,

Et turgent titulis regna paterna novis.

Iam tibi promissos Genitor largitur honores,

Sceptraque dat sceptris subijcienda suis.

Talis, ubi invisi fugeret consortia mundi,

Primaevus petijt tecta beata pater.

[p. 72]

 

Talis siderei flammantia moenia templi

 

Thesbius humanis sedibus exul adit.

 

Quique Palaestinum subijt penetrale sacerdos,

 

Clara salutiferi principis umbra fuit.

 

Quid mihi prisca tuos obiectas Roma triumphos?

 

Quem canimus, coelo iudice, victor ovat.

 

Tu facilem vinci Cimbrum, Persenque superbum,

 

Et subigis frameis barbara castra tuis.

 

Hic trucis exuvias Erebi, noctisque profundae,

 

Et spolium victo de Phlegethonte refert.

 

Tu currus, tumidasq́ue paras generosa curules:

 

Hunc dominum nubes officiosa vehit.

 

Illa leves tantum recreant spectacla Quirites:

 

Hîc sua Christigenûm gaudia mundus habet.

 

Illic captivi plorant sua vincula reges:

 

Hîc captiva gemunt crimina, mors, Sathanas.

 

Immoriturque suis fati violentia bustis,

 

Et proprios ridet mors superata rogos.

 

Tunc sua gavisus fremuit praeconia miles:

 

Nunc strepit Angelicis turba beata sonis.

 

Excepere Duces prono Capitolia vultu:

 

Excipit hic reducem clarior aula Deum.

 

Succubuere truci veterum tot nomina letho,

 

Et tumulus magnos condidit AEmilios,

 

Scipiadasque duos, &, Martia fulmina, Drusos,

 

Tantaq́ue victorum corpora terra tegit.

 

Hîc ubi calcati damnavit iura sepulchri,

 

Sub pedibus terras, & sua busta videt.

 

Larga triumphator diffundit munera Caesar:

 

Munera sed brevior sustulit ista dies.

 

Hic mihi divitias, totumq́ue reclusit Olympum,

[p. 73]

 

Et, quae cuncta ferant secula, fundit opes.

 

Sic abiens, Salvator, ades. sic magne redemptor

 

Non moritura tibi gloria sternit iter.

 

Viderat obsequium, iam confert proemia coelum,

 

Metaque servitij lux fuit ista tui.

 

Mox humilis, iam clarus ovas; contemptaque pridem,

 

Alta supergressus sidera, colla levas.

 

Arripis imperium, toties parere paratus;

 

Dividit officium terra, polusque tuum.

 

Sic servus, dominusque places: magnique parentis

 

Iussa iubes maior, quae minor ipse facis.

 

Macte anime; haec etiam tibi per vestigia currat,

 

Et fidei constans permeet astra labor.

 

Macte anime: & vilis spernens proscenia mundi,

 

AEthereas toto pectore scande domos.

 

Hac penetra: quaeque ille tuus palatia sponsor

 

Occupat, haec eadem limina mente subi.

 

Indivisa colit sponsae penetralia sponsus,

 

Et pudor est membris dissociasse caput.