|
| |
| |
| |
Ad Illustrissimum Heroem, & Dominum, D. Wilhelmvm Herbertvm,
Comitem Penbrochiae Supremum Serenissimi Magnae Britanniae Regis Dapiferum,
Carmen Evcharisticvm IIII.
QVae nova Romulidûm maneant praeconia currus,
Quantus honos surgat Ducibus, cum vincta catenis
Gallia, cum domito luxit Germania Rheno,
Et vinci potuit Marcello Consule Paenus
Hannibal, & centum decreta est laurea bellis,
Ostendit terris Latium. Vexere superbae
Pompeium, Mariumque rotae, fremituque secundo
Excepere suos olim Capitolia Paulos,
Scipiadasque duos. illis post classica Mavors
Tempora murali fertur vinxisse coronâ;
Serta triumphantes alijs, plaudente Senatu,
Cinxerunt rostrata rates: huic quercus honores,
Illi vile tulit gramen, fragransq́ue capillis
Myrtus, & in levibus fulsit victoria ramis.
Nec palmae fuit amplus honos, quaesitaq́ue Graecis
Gloria, cum rapidis tremeret sub curribus Elis,
Argolicosq́ue duces tenui vestiret olivâ.
At, quae Palladiam maneant insignia gentem,
| |
| |
Quos studijs fortuna deos, quae supra Camoenis
Conciliet, quali radiet Barlaeus in auro,
Exemplum tibi Belga sumus. docuere Britanni,
Quo vates scribant precio, donumque tiarae
Per mea fulgentes ludunt iam colla catenae:
Ecce renascentes regum clementia Musas
Erigit, & multo rector sublimis in ostro,
Ad sua signa iubet spretas revirescere lauros,
Claraque Pegaseis donat suffragia curis,
Nam velut adversos animosior exit in hostes
Miles, & excusso Martem terrore lacessit,
Cum vexilla levant, medijsque volantia campis
Tollunt signa duces, &, celsa sede, laborum
Praemia pugnantum Princeps antè ora locavit:
Haud aliter Clariae sublimis signifer aulae
Auget spes vatum Carolus; quin vindice tanto
Manant Castaliae rivis maioribus undae,
Antraque Pieridum, Parnasseiq́ue recessus
Largius audaci fundunt modulamina cantu,
Et Cirrham novus horror agit, potioraque terris
Thymbraeus responsa parat; felicius omen
Concipiunt, bifidaeque sonant oracula rupes.
Non alium certè sibi docta cacumina poscant
Esse Deum, nulloque magis se principe Phoebus
AEstimat, aut summae stringit fastigia laudis.
Et iam Traianos iterum, iam vivere credo
Augustos: atavisq́ue etiam mihi regibus ortus
Mecoenas decus esse cupit, tenerique poetae
Praesidium diadema favet. dant munera reges,
Et veneranda meos solatur purpura cantus.
Vos, quibus immenso turgent aeraria censu,
| |
| |
Discite terrarum domini, quo rectius usu
Maiestas splendescat opum, coctumq́ue sub ipsis
Mintibus emineat vatum sub frontibus aurum.
Tu, quae Pyramidum celebras miracula Memphis,
Ecquid opus regale putas supposta tueri
Marmora sideribus? summoq́ue è vertice latè
Splendentem de nocte Pharon? quod perdita luxu
Inchoet infames meretrix AEgyptia caenas?
Solaque Romanum potuit vicisse maritum
Ambitio scelerata gulae? Cur splendida Cares
Busta parant? cineresq́ue etiam se fastus in ipsos
Explicat? aut centum surgunt Cadmeïa portis
Moenia? cur totis donantur fercula castris?
Insanas vorat Isthmus opes? aut Thaide in una
Frangit Cecropios obscena pecunia mores?
Dignior ingerijs merces exsurgit, & omne
Praestringit laus ista decus, quae debita Phaebo
Aonias recreat titulis illustribus artes,
Et clausos aperit fontes, atque obice rupto
Bellerephontaeos diffundit latius amnes.
Dent sua Luculli, doctis dent splendida grandes
Dona Titi, Tullîq́ue levet dispendia dives
Atticus, antiquas redimant sestertia scenas,
Contiguo recubet Calabrûm cum vate sepulchro
Ingentis domitor Poeni: placuisse Nepoti
Carmina lascivo possint contata Catullo:
Me Tamesi placuisse iuvat; me clarius ostrum
Ditat, & augusto Carolus circumdedit auro,
Terrarumq́ue illustrat apex. Quae gloria maior,
Quam regalis erit? non me privata bearunt
Limina, plebeique lares, sed rector Iernae,
Albionis pater, & bellacis terror Iberi,
| |
| |
Qui Scoto dat frena truci, iussisq́ue coercet
Orcades, & fronti lauros praetendit avitas.
Quid memorare tuis generosa Britannia terris
Eximium vox nostra queat? lavat India fessos
Solis equos; at fessa tuis respirat in undis
Calliope, tristemque fovent tua numina Phoebum.
Hîc regnat, quem Cirrha colit, qui sceptra Camoenis
Porrigit, & magno vatum permiscet amorem
Imperio, partemq́ue sui putat esse laboris,
Tot coluisse Deas, gentisq́ue attexit honori
Pegasei decora ampla chori. dat Cantaber enses,
Purpureasq́ue Tyrus lanas, & serica texit
Stamina Sidonius, fecunda messe superbit
Gallia, candenti captat de marmore laudem
Dalmata: sed solus vectigal grande poëtae
Solvit, & hac noster clarescet laude Britannus.
Hoc donante ferunt Phocaea per arva fluentes
Castalios tumuisse lacus; Helicona per ipsum
Arrisit mihi docta cohors, & prospera coepit
Fortunae sperare meae. mox murmure grato
Cum Tenedo Claros, & magno circumflua ponto
Personuit latè Delos, Pataraeq́ue faventes
Senserunt delubra deos, & Cynthus, & ipsa
Soractis veneranda domus; quin conscia rerum
Candida Grynaeâ fluxerunt gaudia sylvâ.
Non iam desertas labijs arentibus artes
Invoco, non laceris ultrà sapientia pannis
Spernitur, aut solus mercator foenus in undis
Colligit, aut victor repetit post proelia miles
Proemia. Nos rutilae, regalia serta, coronae
Irradiant, ditiq́ue graves praecingimur Indo.
| |
| |
Rumpe omnes, mea Musa, moras, tortisq́ue decora
Torquibus, eximiam Tamesis te confer ad urbem,
‘Et sceptris mea verba refer; Clarissime regum,
Progenies augusta Deûm, pro munere tanto
Vota tibi, vatemque damus. qui pignus honoris
Transmittis regale tui, cape pignus amoris,
Non illud regale, mei. quem scribere versus
Augurio meliore doces, se nuncupat ipsum
Obsequio, Rex magne, Tibi; totumque poëtam
Mancipat, & Pimplam pariter, Cirrheaq́ue sceptris
Subdit sceptra tuis quod si Semeleius Evan
Vivit adhuc expers obitus: si flamma Promethei
Sufficit ad famae precium: si vilis olivae
Inventrix fluxi nescit dispendia secli,
Quique Pelethronij gyros & frena dedere,
Et qui lina dedit Pharius; donavit aristam
Triptolemus, fulgetque ipsis rex pauper in astris,
Et te perpetuis inscribent carmina fastis,
Istaque Gnosiacam iuxtà tua dona coronam,
Et Caroli splendescet honos. nec dignius ullum
Sidus erit. Phryxaea tuis concedere cogam
Vellera muneribus. tum quà se lacteus orbis
Explicat, hic circo torquis radiabit in albo.’
At tu Pieridum decus, & iam proxima Regis
Cura tui, veterum titulis illustris avorum,
Grande poëtarum columen, Penbrochia cuius
Imperijs, placidisq́ue libens adsuescit habenis:
Accipe, sed facilis, Batavi responsa poëtae,
Et grates, quas Belga fero. palatia per te
Ingressus Tamesina fui, conscendimus aulam,
Et triplicis regni Dominum, terraeq́ue, marisq́ue,
| |
| |
Voce salutavi, ac primos gratata triumphos
Calliope pudibunda fuit; mea carmina per te
Regali sunt tacta manu, chartisq́ue benignum
Illuxit diadema meis. O candide rerum
Arbiter, externae tollent tua nomina gentes,
Anglia nec totum capiet. Te dividis illi,
Battaviaeque meae: pariterque excellis in illa,
Hîc prodesse cupis. Sic summis aemula divis
Vita tua est, moresque suos transcribit Olympus.
Magne Heros, non aurato tibi victima cornu
Caeditur, aut humiles adolent tibi thura penates.
Farra damus, pauperque tuis donaria libo
Intemerata focis. delectant casta Tonantem,
Parva licet, vilique etiam placantur in haedo
Numina. Threicium non me propè Strymona pugnas
Mars docuit, mammasque truces admovit Amazon.
Nec mihi, quos geminis nectit Cyllenius hydris,
Mercantum patuere doli, nec conscia fraudum
Sordida degenerem lassat solertia mentem.
Insons vita mihi est, sunt soli dedita Phaebo
Pectora, quasque suis Tamesis permisceat undis,
Castalias haurimus aquas. dare munera possum,
Sed rude carmen erunt. Tu nostris annue coeptis,
Et timidae da vela rati. Tu calcar eunti
Subde, Camoenarum genitor, residesq́ue sorores
Erige, tu cani praebe virtutibus aevi
Materiam. dicant seri post fata nepotes,
Inclyta Barlaeas fovit Penbrochia Musas.
|
|
Auteursrechtvrij