hardnekkigen verdediger van verouderde vooroordeelen, men herinnerde zich ondanks de vereerende plaats hem als fabelschrijver tusschen Florian en La Fontaine (het is niet te ontkennen, dat er groote ruimte tusschen beiden ligt), door de Indépendance toegekend, men herinnerde zich de talentvolle wijze, waarop de geestige Ch. Froment zijne fabelen had geparodieerd. Niettemin bleef Stassart zoo door zijne kennis en fijnen geest, als door de beminnelijkheid van zijn omgang, een krachtigen invloed op den gang der letterkunde in België oefenen. Hij was de hardnekkigste tegenstander van de Vlaamsche beweging; maar evenzeer van de romantiek der nieuwere Fransche school, die sedert 1825 de hoofden en pennen der Belgische schrijvers in beweging bragt. Het Fransch, zoo als het geschreven werd onder het keizerrijk door Denon en Baour Lormian, zoo als het gesproken werd door Duchesnois en Talma, bleef voor hem het ideaal der letterkunde, en schoon zijne stem in de Belgische Académie dikwijls die eens roependen in de woestijne bleef, wij hebben hem meermalen met toejuiching de afwijkingen zien gispen, die de Fransche taal en stijl vooral in België zich veroorloofde. Hij was een der oprigters en onder-voorzitter van de ‘Société des gens de lettres Belges.’ Eene belangrijke verzameling van autographen wordt door hem nagelaten. Hij was te Mechelen den 2den September 1780 geboren.
(Konst- en Letterbode, 1854, No. 41.)