Versteend zeewier

[p. 29]

Ruk de sluier af...

Ruk de sluier af
van 't aangezicht van
Cleopatra, een graf
is alles wat men kan

zien in dit gezicht,
de lippen vaalwit,
de ogen reeds halfdicht,
waar de worm in zit.

Muziek is slechts een spel,
dat ons belet
te horen, hoe de hel
ten ondergang trompet.

Ons oor is afgestompt,
met stof verstopt,
wij horen niet, wie komt
en om ons roept en klopt.

De borsten leeggebloed,
een dorre bloem,
de hand, wuift vaarwel en groet
de nutteloze roem.

De rafels van een lach,
afgescheurd van
haar mond, zijn spinnerag
in de mond van een man.