Dolly de danseres

Besluit.

De oplossing van het moordprobleem verwekte den volgenden dag veel opzien, nog meer echter het feit, dat de hoofdaanlegger Perrin zich in zijn cel door middel van vergif van het leven had beroofd. De betrokken beambte verklaarde nadrukkelijk den gevangene nauwkeurig gevisiteerd te hebben en hem alles, wat hij bezat, te hebben ontnomen. Hoe Perrin

[p. 249]

aan het vergif was gekomen, bleef een geheim, hetwelk hijzelf alleen had kunnen oplossen. Sarina legde nogmaals een volledige bekentenis af, doch de naam van Miss Dufour werd in het geheele proces geen enkele maal genoemd. Deze nieuwe ster, die inmiddels de meeste contracten van haar vroegere leermeesteres tijdens haar verdwijning had overgenomen, wenschte deze niet prijs te geven en Dolly, die het liefst in het geheel niets meer met haar te doen had, legde zich daarbij neer. Ook de laatste schaduw, die in de herinnering van haar verleden lag, was door den detective weggenomen, toen hij haar vertelde, dat Edith in haar ouderlijk huis was overleden, na ontvangst van Jack's brief, waarin hij de ware toedracht uiteenzette. De dood van haar eens zoo geliefde vriendin ontroerde Dolly ten zeerste, doch de zekerheid, dat Edith, die haar eens ten onrechte van zich had afgestooten, haar van ontrouw en verraad beschuldigend, haar dwaling tijdig had ingezien, stemde haar tot dankbaarheid.

De jongelieden hadden gaarne onmiddellijk in het huwelijk willen treden, doch Jack, die door hen geraadpleegd werd, ontraadde het hun. In de eerste plaats moest Dolly haar verloren populariteit, die ondanks haar bekend geworden onschuld, nog niet geheel was hersteld, trachten terug te winnen en ten tweede was Harrison juist met een zwaar en langdurig werk belast, waarbij hij zijn volle aandacht noodig zou hebben. Besloten werd Jack's raad op te volgen. Dolly bleef nog eenigen tijd bij de Winters inwonen, totdat zij nieuwe contracten afgesloten zou hebben. Tusschen haar en Gladys was een warme vriendschapsband ontstaan. Toen Miss Forest na een kort tournée een aanbieding kreeg van een der grootste filmondernemingen om in eenige films de hoofdrol te vervullen, nam zij dit na een korte beraadslaging met haar vrienden aan. Afgezien van het schitterend honorarium, dat haar hiervoor verzekerd werd, bood zich hier de beste gelegenheid aan om haar populariteit te herwinnen.

‘Bovendien, gij zijt een geboren actrice,’ merkte

[p. 250]

Jack lachend op. ‘Uw spel met Perrin, bijvoorbeeld, moge hiervan het bewijs leveren.’

En inderdaad, reeds bij de eerste opnamen bleek, dat de filmonderneming niet alleen een danseres had geëngageerd, maar tevens een actrice, die met haar schoonheid en natuurlijk spel de grootste attractie der film uitmaakte. Vlug achter elkaar werden een vijftal wereldberoemde films vervaardigd, die den naam der jonge vrouw op aller lippen brachten. Het was het toppunt van haar roem en menige zucht van spijt weerklonk toen bekend werd, dat de gevierde actrice zich uit de tooneelwereld terugtrok en in het huwelijk ging treden. Een ieder had zich steeds verwonderd over de standvastigheid, waarmede zij de meest begeerlijke aanzoeken van de hand wees, doch toen men vernam, wie de gelukkige was, ging menigeen een licht op.

Vera, die, zooals reeds gezegd werd, de meeste van Dolly's contracten had overgenomen, vierde een tijdlang met haar zinnenprikkelende dansen de grootste triomfen. Zij behoorde thans, wat steeds haar wensch was geweest, tot de grootsten onder de grooten. De vreemdste verhalen waren echter over haar losheid van zeden in omloop. Het was een algemeen bekend feit, dat deze jonge schoone vrouw zich zelf gaf in ruil voor kostbare geschenken. Dit alles vermocht echter niet eenige afbreuk te doen aan haar populariteit. Toen echter na den zelfmoord van een der meest bekende jonge mannen uit de stad de bijzonderheden bekend geraakten, die tot deze noodlottige daad hadden geleid en daarbij de naam der beroemde danseres onder zeer compromitteerende omstandigheden genoemd werd, begon de publieke meening langzamerhand te veranderen. De ouders van het slachtoffer dienden een aanklacht in tegen de danseres, die met haar verleidend spel den jongen man in den dood had gedreven en hoewel de rechters haar vrijspraken - grootendeels bij gebrek aan positieve bewijzen - was een ieder van haar schuld overtuigd en koos het publiek de zijde der ouders van den bedrogen jongeling. De avonden, waarop de danseres optrad, werden steeds minder bezocht en de directies

[p. 251]

der theaters dachten er niet aan het contract te hernieuwen. Op dat oogenblik kreeg Vera, die met plannen voor een buitenlandsche reis rondliep om eerst weder terug te keeren, als het stof, dat door de geruchtmakende zaak was opgewaaid, zou zijn bezonken, eveneens een aanbieding van een filmonderneming. Met beide handen greep zij dit aanbod aan, want het was haar bekend welk een succes Dolly daarmede had en wetend welk een ingeboren aanleg voor tooneelspelen zij had, zag zij in dit aanbod een gelegenheid om nogmaals een hoogtepunt te bereiken. Er was echter een groot bezwaar: De directie stelde als voorwaarde dat door haar steeds zoogenaamde ‘vampirrollen’ zouden worden vervuld en zij wist, hoe deze rollen het publiek tegen den persoon, die ze vervulde, innamen. Na eenige langdurige conferenties wist Vera echter de belofte te verkrijgen, dat ook eenige meer sympathieke rollen door haar zouden worden gespeeld. Ook met haar had de filmonderneming een goede keus gedaan. Haar spel was voortreffelijk, vooral in die rollen, waarin zij haar verleidelijkheid den vrijen teugel mocht laten: zij was dan schier onweerstaanbaar. Na een buitenlandsche reis, waarbij de opnamen voor een groot filmwerk werden vervaardigd, was Miss Dufour plotseling van het tooneel verdwenen. Het gerucht liep, dat zij in Spanje met een rijken afstammeling van een oud adellijk geslacht in het huwelijk zou zijn getreden, doch het juiste van de zaak werd toch niet bekend.