Van II ridders dye in eenGa naar voetnoot224 tornoije reden ende van der graefinne doot van Hollant.
Dat X capitel.
In desen tiden waren twee vermaerde ridders: die ene was geheten here Wouter Persijn, here Jan Persijns zoen uut Hollant; dander was genoemt here Waelwijn van Leefdael, ende was here Rogiers soen van Leefdael uut Brabant. Het gesciede dat dese II lyeve gesellen souden riden tot enen tornoy; doe droegen si overeen des avoents mit malkander, als men des anderen dages tornijeren soude, dat si tidelic opstaen wouden, ende horen misse als si deden, ende dan hem bereyden totten tornoy. Ende als die misse uut was, began men daer noch een misse van Onser Liever Vrouwen. Ende omdat here Wouter Onse Vrouwe seer lyef hadde uut gronde sijns herten, so woude hy ijmmer haer misse horen; mer here Waelwijn, dye der werltliker eren seer gijerich was, reet in den tornoy, als de eerste misse uut was; daer hi vele arbeits dede om den ridderliken lof te hebben. Ende here Wouter, als hi die benedictie van Onser Vrouwen misse hadde, bereyde hi hem totten tornoy; ende ten eersten dat hi in den tornoy quam, was elck ridder moede, ende wouden totter herbergen riden. Here Waelwijn quam here Wouter tegen, ende nam hem vryendelic in sinen armen, ende sprac: 'Alrelyefste gheselle. God moet di benedien, dye huden des dages dat geruchte des loves hevest gewonnen onder vele ridders.' Here Wouter neygende zijn hooft tot hem, ende lachede, omdat hi wel wiste dat hi in dien tornoy niet geweest en hadde. Mer als heer Wouter den lof zijns naems van den herauden hoerde roepen sonder oflaten, so verwonderde hem des, ende sprac tot here Walewijn: 'Lieve geselle, ic en bin op desen dach in den tornoy niet geweest, want ic hoerde (nadat ghi van mi sceydet ende ghi misse hadt gehoert) een misse van Onser Lyever Vrouwen ten einde toe: de hevet mi desen lof doen geven, dien ic nyet verdient en hebbe; waerom, alreliefste geselle, wi voertan oflaten willen desen werltlike ere, ende annemen een geestelic leven, dat nijmermeer vergaen en sal.' Ende hebben rechtevoert ofgelaten die genoechte deser werlt, ende sijn sonder marren tesamen in een cloester gegaen, genoemt Heymerode, ende leefden daerin lange tijt salichlick. Dese here Wouter lach tot eenre tijt in sine ghebede in der kercken onder missen, ende leyde sijn handen ijnnichlyc tesamen. Daer quam hem een gulden cruce tusschen sijn handen, tot een teyken dat zijn bede van Onsen Lieven Here verhoert ware. Ende ditselve cruys brochte Alijt, grave Willems wijf van Hollant, met groter waerdichede tot Reynsburch in den cloester. Ende sij maecte denselven cloester daertoe vele butters, die men jaerlixs totter coken behoeft, aldaer leveren moet, ende starf daerna int jaer Ons Heren M II C ende XVIII, ende wert in den voerseiden cloester tot Reinsburch begraven. Item. Ghi sult weten, dat overmits die
Auteursrechtelijk beschermd