Van die rebelheit der West-Vriesen tegen grave Florijs, ende hoe hi die brochte onder sine subjectie.
Dat VI capittel.
Als grave Florijs sijn landen langhe tijt in vreden geregeert hadde, stonden tegen hem op die West-Vriesen in rebelheyt, ende en wouden sine rechters, baeljuwen, noch scouten, noch sine believen ende geboden niet meer ontfangen, mer wouden vry sitten sonder heer; waerom dat hi vergaerde een groot heer van volc int jaer Ons Heren M C ende XVIII, ende quam in een dorp, Scoerl genoemt. Daer wesende, waren daer sommige edele jongelingen die dat lant besien wouden, ende namen mit hem een deel volcs, ende togen int lant. Die Vriesen, die hem verborgen hadden in haer lagen ende rietsudden, braken uut, ende versloegen veel van desen Hollanders, onder welcken bi namen sijn gebleven here Simon van Antwerpen, here Willem van Voerhout, here Brandaen van Haerlem, here Florijs Roesschen, here Gerrit Drossaet, here Allert van Egmont, here Bruyn van Castricom, here Evert van Noortwijck ende here Gerrit van Monster, alle vrome ridderen, welcker lichamen worden gevoert ende begraven tot Egmont int cloester. Hierna vergaderde grave Florijs weder een nyewe heervaert van veel ghewapens volcks, ende quam daermede in Vrieslant, nyemant sparende, out noch jonck, man noch wijf, ende verbranden ende verwoesten dat lant mit allen sere. Dit sienden die Vriesen begeerden ghenade, ende gaven over mit besegelde brieven dat sy nimmermeer voertan hem wapenen een souden tegen den grave van Hollandt, dat si nochtans onlancxs hilden. Ende graef Florijs quam weder in Hollandt, blivende voert sijn tijt in vreden.
Auteursrechtelijk beschermd