Een beclagelike lamentacie des keisers.
Dat LXXVIII capittel.
Ic, Lodewijc, bi der gratien Goods keiser van Romen, doen ic die strenge des gerechtes uut mijnre naturen moedere eerde, zijnder sommige insolent geworden, die doer mijn goedertierenheit van kersten menscen bina wrede Saracenen geworden zijn. Welck quaet alsoGa naar voetnoot313 voertgesproten is, dattet oec mijn alre liefste kinderen ende sonen tegens mi ghewapent heeft, want doe ic quam opten Logencamp, hebben mi mijn heren ende dienres gelaten, ende die wrede partije heeft tot hem mijn sonen getogen, die mi, onsculdich wesende, eylacen oneerlic tracteert hebben ende veel quaets opgeleyt; van dengenen dien ic nije moijelic geweest en hadde ben ic seer bespot ende belast geweest. Mer voer ogen nemende mijn voerleden zonden ende dat ic dit in Goods ordel wel verdient hadde, nam ict seer pacientelic al dat mi God opsende. In der stat van Swessionen brochten sij mi gevangen mit viander handen, ende setten mi int cloester van Sinte Sebastiaen ende Medaert, mijn patronen; ende want sij wel wisten dat ic die plaetse bijsonder beminde, ryeden sij my dat ic daer mijn wapen of soude leggen ende een geestlic habijt annemen, beslutende mi in een propere ende eygene behoedinge, om te bat volbrengen dat sij cloekelic tegens mi tracteerden. Ende senden tot mi also benaut zommige mijnre heren, die mi mit logentael onderwesen dat mijn waerde keyserinne ende wijf Judith een nonne geworden was, ende dat mijn alre liefste soen Kaerle die Caluwe, dien ic, als sij wel wisten, overmits sijn goede natuer boven mijn andere sonen beminde, sijn haer hadde doen ofsceren ende een monic geworden was. Ende bovenal quamen noch andere boden, die daertoe gehuert ende geordineert waren, seggende sekerlic dat mijn waerde wijf Judith gestorven was. Dit horende en conde ic mi langer niet onthouden, die alsdoe van mijn rijc versteken, van mijn lyeve wijf priveert, ende van mijn uutvercoren kint Kaerle die Caluwe beroeft was. Mer ic suchte ende weende menich tijt, ende en hadde niement buten God, Die mi enige troost gaf; want ic also nauwe bewaert worde, dat niement tot mi comen mochte, noch mit mi spreken; alleen was mi meer selden georloft ter kerken te gaen, of mitten broederen te spreken. Waerom dattet mi inviel te condigen den moniken mijns wijfs doot, als ic anders niet en wist om voer haer siel missen laten te doen, dwelc sij doer mijn oetmoedich gebet minlic annamen ende uut groter compassien, die sij tot mi droegen, beloefden sij my, indien ic in mijn verdriet verduldich bleef, dat mi God cortelic doer mijn verdienten ende gebeden zijnre heiligen vertroesten soude, dat welke also sonder twifel gevallen is, want ic vernam sekerlic doer een briefgen oft rolleken dat in mijn bedecamer geworpen ende van mijn cappellaen die dagelicxs voer mi misse dede, gevonden was, dat mijn wijf Judith noch leefde, dien ic also doot beweende, ende dijergeliken, dattet logentael was dat ic van mijn lieve zoon Kaerle hadde gehoert, ende
Auteursrechtelijk beschermd