Hoe dat Sinte Bonifaes in Vrieslant reysde ende predicte daer dat heylige kersten gelove, ende hoe dat hi aldaer mit LII mannen voer dat heylige gelove ghedoot wert.
Dat XXIII capittel.
Als dese heylige man ende aertsbiscop van Uutrecht, Bonifaes, bi Godlicker insprekinge vernam, dat zijn sterfdach mit heyliger martelie genaecte, so ordineerde ende sette hi na hem biscop te wesen van Uutrecht een eersamich ende heylich man van hoger geboerten, uut Duytslant geboren, genoemt Gregorius, dien hi van sijnder jonger joecht tot hem getogen hadde, doen hi bi dees jongelings oude moeder Adula logeert was, ende was een abdisse der Maechdencloester bi der stat Tryer, gelegen opter Moesele. Ende die heilige man Sinte Bonifaes is getogen mit zijn suffragaen genoemt Eobaen; mit Wijtingo, Walter ende Adelbert, priesteren; mit Haymondt, Basoen ende Stirbalt, diaconen; mit Walkaer, Gondier, Hildyer ende Bartolf, monicken; ende daertoe noch XXX eersame geestlicke mannen. Ende voeren den Rijn neder, ende quamen in Frieslant, in den lande van Oestergo ende Westergo, dat men hiet Oestbergen ende Westbergen, oft nu ter tijt Oest-Frieslant ende West-Frieslant, ende sloegen hoer tenten daer op tlant, ende rusten hem een luttel tijts. Daerna ghing die heylige man voert, als een bode der wijsheit, ende began volstandelic te preken dat heylige Evangelye ende theylige gelove Goeds, als dat sommige van den Friesen gelovich werden, ende namen an dat heylige kersten gelove. Mer die oude viant die duvel, die altijt des menschen salicheit benijt, die wederstont dat, ende verwecte een bloedige partye ende strijt tegens die heylige leraers, die liever hadden te sterven, dan of te laten des duvels manier ende lere, die hoer ouders gemaect ende aftergelaten hadden. Mer die vertwifelde ongelovige menschen stopten haer oren, ende en wouden niet horen die vaderlicke leringen ende vermaningen, ende nochtans en liet hi niet of van sine voergenomen goede werc; ende dreychden hem ende den sinen doot te slaen. Mer die heylige biscop verachte die dreygementen des verwoeden volcs, troestende ende starckende sine lieven discipulen,