Verzamelde gedichten

[p. 29]

portret

niet steken de ogen
niet steekt het gelaat als drijfzand op de bodem
niet viert de stad zijn feesten op de oren
als een lang leven op de bodem
als drijfzand en beweging der mensen

de groene grond als vriend
als meester voor haar voorzichtig hoofd
dat langzaam en sneller glijdt
dan ooit beschoren was

de lucht is hier vol we moeten weg
1 mens is genoeg en talrijk zijn de mannen
die te voet gaan achter witte kruisen schuil gaan
wij smeken niet wij zeggen niets
maar de lucht is vol ik wil nu doden